Vikan - 24.10.2000, Blaðsíða 11

og brosir. „Okkur var afar vel
tekið á Höfn og sagt að við
fengjum frítt fæði og húsnæði.
Við vorum í skýjunum yfir því.
Síðan var okkur sýnt „frystihús-
ið“. Það fyrsta sem ég sá þeg-
ar ég kom inn í stóran sal var
færiband með lambi ofan á. Það
var greinilega nýbúið að skjóta
það því það var í dauðateygj-
unum og kipptist mikið til.
Blóðið fossaði úr hausnum á
því. Þetta var þá sláturhús. Mér
brá hroðalega við þessa sjón og
varð svo ómótt að ég sneri við í
dyrunum og harðneitaði að
vinna á þessum stað. Mín vegna
hættu hinfimmviðogvoru frek-
ar fúl yfir því. Þau vissu auð-
vitaðallan tímann að þetta væri
sláturhús en sögðu mér ekki frá
því. Á endanum komumst við
svo í vinnu í frystihúsi," bætir
hann við. „Éger á sjónum núna
og finnst það ágætis leið til að
afla fjár. Launin eru misjöfn og
fara auðvitað eftir því hvernig
fiskast. Ég hef unnið sem kokk-
ur úti á sjóen oftastsem háseti.
Þótt ég sé ánægður á sjónum
má segja að ég bæði elski og
hati hafið,“ segir hann bros-
andi.
„Það er ekki eintóm sæla að
búa á íslandi,“ heldur hann
áfram. „Leigumarkaðurinn er
erfiður og ég hef þurft að flytja
mjög oft síðustu árin,“ segir
hann og dæsir.
Hvað finnst breska tónlistar-
manninum Laurie um íslenska
tónlist? „Mér finnst heilmikil
gróska í íslensku tónlistarlífi og
margt gott í gangi á því sviði,“
svarar hann. „Ég vildi svogjarn-
an taka meiri þátt í því en ég hef
gert en hef lítinn tíma til þess
vegna mikillar vinnu. Ég hef
leikið undir í mörgum lögum á
plötunum hennarðskar, fyrrver-
andi konunnar minnar, og
samdi ensku textana við lög
hennar. ( næsta mánuði gefur
Ósk út nýjan geisladisk þar sem
ég leik undir með henni oggerði
flesta ensku textana.
fslenskar konur sjálfum
sér nósar
Óskergóðurtónlistarmaður,11
segir Laurie. „Við höfum leikið
saman á ýmsum tónlistarupp-
ákomum, meðal annars á
Nelly's kaffi og hjá MH. Þegar
útvarpsstöðin Rótin var starf-
rækt sá ég um þátt þar og hafði
mjöggaman af,“ segir Laurie og
brosir.
En hvernig líst Laurie á ís-
lenskar konur? Hann fer að
hlæja þegar hann fær þessa
spurningu og segir: „Ég hef
hvergi í heiminum kynnst kon-
um sem líkjast þeim. Þær eru
alvegeinstakar, mjögsjálfstæð-
ar og sjálfum sér nógar.“ Meira
fæst ekki upp úr honum um ís-
lenskar konur. Hann fer strax út
í aðra sálma.
„Mér finnst ísland mjög fal-
legt land,“ segir hann. „Ég hef
séð það og upplifað á allt ann-
an hátt en erlendur ferðamað-
ur. Ég var til dæmis staddur úti
á sjó þegar fór að gjósa í Vatna-
jökli. Þeir sem voru á frívakt
voru drifnir upp á dekk til að
þeir gætu notið þess að sjá gos-
iðfrá þessu fallega sjónarhorni.
Þeirvoru vaktiraf værum blundi
en fannst það alveg þess virði.
Ekki munaði miklu eitt sinn
að Laurie kæmist í hann krapp-
an úti á sjó. „Það getur oft ver-
iðmikill hamagangurádekkinu
þegar er verið að kasta," segir
hann. „Á einhvern óskiljanleg-
an hátt festi ég ökklann við veið-
arfærin og dróst með þeim út-
byrðis. Ég náði taki á reipi og
gat haldið dauðahaldi í það
þangaðtil áhöfnin bjargaði mér.
Þetta voru reyndir menn sem
voru ekki lengi að þessu,“ seg-
ir hann brosandi.
Rótaði fyrir Steuie
Wonder
Laurie lifði gjörólíku lífi áður
en hann flutti til íslands. Hann
lenti ungur í hringiðu tónlistar-
lífsins í Lundúnaborg þar sem
hann fæddist og ólst upp.
Stjúpbróðir hans var í tónlist-
arbransanum og í gegnum hann
kynntist Laurie mörgum tónlist-
armönnum og fór að vinna fyr-
ir þá, ungur að árum.
„Ég var bara unglingur þeg-
ar ég byrjaði að vinna sem rót-
Laurie hefur unnið við
margt eftir að hann flutti
til íslands. Hann hefur
meðal annars starfað við
sjómennsku og malbikun,
verið í fiski, byggingar-
vinnu og er úti á sjó
núna. Hann var í nokk-
urra klukkutíma fríi þegar
Ijósmyndara Vikunnar
tókst að ná í skottið á
honum. í baksýn má sjá
málverk eftir Lúðvík
Hjarðar myndlistarmann
sem leigir með Laurie.
ari,“ segir Laurie. „Ég rótaði
meðal annars fyrir Stevie Wond-
er (þegar hann kom til Englands
1975 og 1976), Lou Reed,
Status Quo, Steve Harley og
Climax Blues Band."
Eftir að hafa verið rótari í
nokkur ár fór Laurie að spila
sem trommuleikari í pönk-
hljómsveit. „Á árunum 1976-
1978 var ég í hljómsveitinni
The Adverts ásamt TV Smith
sem var söngvarinn, Howard
Pickup gítarleikara og Gaye
Advert, sem lék á bassa og var
eina konan í hópnum. Við héld-
um tónleika og hituðum einnig
upp fyrir stórstjörnur eins og
Iggy Pop. Við gáfum út eina
plötu, skömmu áður en við
hættum, sem lenti í 26. sæti
vinsældalistans í Bretlandi.
Hún seldist í 700.000 eintök-
um og er enn að seljast,“ segir
hann. „Smáskífan okkar, með
laginu Gary Gilmore's Eyes,
komst í 8. sætið og við spiluð-
um það þrisvar sinnum í Top of
the Pops á BBC. Við vorum
fyrsta pönkh Ijómsveiti n sem
komst í þann þátt og það þótti
frekar merkilegt," bætir hann
við og brosir. „Ég sá umfjöllun
um okkur í fyrra á VHl tónlist-
arstöðinni, í þætti þar sem sag-
an á bak við tónlistina er rifjuð
upp, og einnig á MTV. The
Adverts var vinsæl í Bretlandi
en við náðum engri heimsfrægð
eins og vinir okkar í Sex Pistols.
Við vorum ekki eins grófir og
villtir og þeir þótt við lentum í
ýmsu. Við áttum nóg af pen-
ingum á þessum tíma og gát-
um keypt okkur litla flugvél til
að komast hraðar á milli tón-
leikastaða. Umboðsmaðurinn
okkar skammtaði okkur vasa-
peninga, nokkur pund á viku,
en annars var séð fyrir öllum
Vikan
11