Vikan - 24.10.2000, Blaðsíða 28

Fyrir um það bil 17
árum, eða þegar
Broadway í Breiðholt-
inu var upp á sitt
besta, fór ég á ball
þangað með tveimur
systrum mínum og
eiginmanni annarrar
þeirra. Mágur minn,
Þorsteinn, hitti fljót-
lega kunningja sína
og hóf hrókasamræð-
settumst við borð og
fórum að spjalla sam-
an, alsælar með að
vera loksins allar
saman úti að
skemmta okkur.
Fárveik á snyrtingunni
Ég var sú eina af systrunum
sem bjó í Reykjavík og þetta
var í fyrsta skipti í nokkur ár sem
við fórum allar þrjár saman á
ball. Við vorum allar að nálgast
þrítugt og sú elsta okkar átti
mann en við hinar ekki. Við vor-
um ekki búnar að sitja lengi og
tala saman þegar maður kom til
okkar og vildi fá einhverja okk-
ar út á dansgólfið með sér. Við
neituðum allar en buðum hon-
um að setjast hjá okkur því
hann bauð af sér góðan þokka
þótt hann væri samt ekkert sér-
stakur. Hann þáði það og var
hinn skemmtilegasti við okkur
og virtist ekkert svekktur þótt
við nenntum ekki að dansa við
hann. Eftir smástund tók hann
upp á drykki. Engin okkardrakk
í óhófi og því var það ekki fyrsta
hugsunin að fá sér vínglas þeg-
ar við komum á ballið. Okkur
fannst meira áríðandi að finna
borð og síðan ætluðum við
kannski að fá okkur eitthvað að
drekka. Við þáðum boðið og vor-
um frekar hissa á gjafmildi
þessa ókunnuga manns því vín-
ið var ekki ódýrt þá frekar en í
dag. Hann virtist hafa mestan
áhuga á mér en ég var ekkert
sérstaklega spennt fyrir honum.
Eg fór inn í einn klefann á
snyrtingunni, lét mig fallast
niður á hnén og reyndi að
kasta upp. Ég var svo máttlaus
í öllum líkamanum að mér
tókst það ekki. Ég treysti mér
heldur ekki til að standa upp
heldur lá eins og slytti og
faðmaði klósettið.
ur við þá. Við systurnar
eftir því að við vorum ekki að
drekka svo hann bauð okkur
Eftir smástund kom hann til
baka með glös handa okkur sem
innihéldu romm og kók. Ég
hafði aldrei smakkað romm og
fannst það ekkert rosalega gott.
Ég hafði stungið upp á því við
hann að kaupa Black Russian
sem er vodka, kaffilíkjör og
vatn. Maður hafði ósköp
plebbalegan smekk í þá daga.
Ég var samt alveg sátt við
rommið og drakk það. Við héld-
um áfram að tala saman en
alltaf af og til vildi maðurinn
fá mig með sér út á dansgólf-
ið. Mér leið ekkert of vel,
var flökurt og afþakk-
aði alltaf að
dansa við
hann. Eftir t
um það bil
klukkutíma var
ég búin úrglas-
inu en þá var
mérfariðað líða
mjög skringi-
lega. Ég sagði
systrum mínum
að ég ætlaði á
snyrtinguna og
kæmi til þeirra
eftirsmástund.
Égfór inn í einn
klefann á snyrt-
ingunni, lét mig
fallast niður á hnén
og reyndi að kasta upp.
Ég varsvo máttlaus í öll-
um líkamanum að mér
tókst það ekki. Ég
treysti mér heldur ekki
til að standa upp og lá því
einsogslytti ogfaðmaði klósett-
ið. Ég hlýt að vera með ofnæmi
fyrir rommi, hugsaði ég, eða
kannski varð ég veik því ég
gleymdi að borða kvöldmat og
ætlaði aðfá mér í svanginn niðri
í kjallaranum sem var hægt á
þeim tíma. Lætin á snyrting-
unni jukust þegar leið á kvöld-
ið. Margar konur börðu á dyrn-
ar hjá mér en ég gat ekki sagt
þeim að ég væri veik, ég var of
máttfarin til að tala. Mér leið
eins og ég væri ofurölvi en samt
gat ég hugsað sæmilega skýrt
allantímann. Þetta varaðallega
líkaminn sem var veikur. Svona
liðu nokkrir klukkutímar og líð-
an mín skánaði ekkert. Ég varð
óttaslegin yfir þeirri hugsun að
ég yrði kannski innlyksa þarna
um nóttina en mundi þá eftir
því að það ætti eftir að þrífa
og hreingerningafólk
kæmi eflaust eftir
ballið. Ef
ég væri
óheppin
kæmi það
ekki fyrr en
daginn eft-
ir. Ég var þó
aldrei
hrædd um
að ég væri
að deyja eða
neitt slíkt.
Mamma
sagði mér
einu sinni frá
því að hún
hefði þegiðvín-
glas hjá vinkonu
inni og orðið
heiftarlega veik af
víninu og kenndi því
um að hún hefði ver-
ið illa upplögð og
þreytt. Þetta hlaut
aðveraeitthvaðsvipað.
Mér datt engin önnur ástæða í
hug fyrir ástandi mínu. Ég var
líka miður mín yfir því að hálf-
liggja á gólfinu ( sparifötunum
mínum og vera eins og einhver
fyllibytta en ég gat ekkert gert.
28
Vikan