Vorið - 01.03.1953, Blaðsíða 12

8
V O R I Ð
hana og hermdi svo eitir henni:
„Ja, hngsa sér hegðun ykkar
börn! Hún er fyrir neðan allar
hellur! Foreldrar ykkar myndu
krossa sig á bak og fyrir, ef þeir
vissu, hve virðingarlaust þið
komið fram! Og hve undralangt
þið eruð frá þeirri siðfágun, sem
skólinn á að kenna ykkur!“
MARÍA (full aðdáunar): Ó, Sússí,
þú ert dásamleg!
SÚSSÍ: Já, dásamleg! Það er rétta
orðið! En heyrðu, María. Nri
verður þú að hjálpa mér rit úr
þessari klípu. Nú hef ég einmitt
fengið svo sniðuga hugmynd!
MARÍA: Nei, takk, góða mín! Ég
þekki þínar högmender!
SÚSSÍ: O, María, elsku María, þú
mátt ekki bregðast mér!
MARÍA: Og svo lende ég í allri
skömmene. Ég ætte nú að kann-
ast veð það!
SÚSSÍ (sannfærandi): O, María,
vertu nú ekki svona vond. Eg
skal krulla þig svo fallega með
eldtöngunum fyrir sunnudag-
inn og lána þér fallega klútinn
minn!
MARÍA (hugsandi): Heldur þú að
hann fari mér vel?
SÚSSÍ: Já, María, já, já —• það er ég
viss um. O, hann Svenni hérna
kaupmanns! Sá held ég að verði
skotinn. Þú átt hann nú hálfan,
en færð hann allan, María!
MARÍA (þykist reið. Slær til henn-
ar); Ó, bjánenn þenn!
SÚSSÍ: Og svo skal ég syngja fyrir
þig allar nýju vísurnar og falleg-
ustu danslögin, þú rnanst eins og
„Komdu og kysstu mig, kysstu
mig, kysstu mig!“ Og svo skal ég
kenna þér að dansa Samba, þegar
kerlingarnar fara á föstuguðs-
þjónustuna á föstudagskvöldið!
MARÍA (sigruð): Jæja, hvað er það
þá, sem ég á að gera?
SÚSSÍ (dansar hrifin um gólfið með
hana): O, þú ert dásamleg, Mar-
ía! (Þýtur í töskuna sína, opnar
liana og tekur upp bréf.) Sjáðu
nú. Er hún ekki sniðug frökenin
— að biðja nrig fyrir bréfið! En
nú skulum við sjá, lrvað í því er.
MARÍA (óttaslegin): Allt mögulegt
getör þú dregið nrig út í. Ég
senr lref sjálf lesið, að maðör getör
l'areð í steinen, ef nraðör ríför
öpp annarra manna bréf. Og það
skal ég láta þeg vita, að það er
ekkert gaman, því ég hef sjálf séð
það, þegar ég var lrjá henni
Kristínu fangavarðar.
SÚSSÍ: Oje, þú ert nú meiri rag-
geitin, María! (Opnar umslagið
með títupjóni frá frænku sinni.)
Látum okkur nú sjá. Nú skaltu
lreyra! (Les.) Virðulegu ungfrúr!
Ég leyfi mér hér með að heim-
sækja yður í dag kl. 5, til að tala
um frænku yðar, Betu Sússönnu.
Virðingarfyllst! Nikólína Muller.
(Talar.) Ó, hún er dásamleg,
blessnð frökenin. En hún sér ekki
Betu Sússönnu, þessi gamla gæs!