Vorið - 01.03.1953, Blaðsíða 20

16
V O R I Ð
„Það er nú víst rétt hjá þér,
mamma.
Nr. 3. Ég skal ekki reiðast á nýja
árinu. — Manstu eftir nokkru
fleiru, sem ég ætti að ákveða núna
um leið?“ spurði Marteinn.
Mamma brosti og sagði: „Hvern-
ig væri að liafa með þá reglu, að
vera alltaf í góðu skapi?“
Marteinn skrifaði:
„Nr. 4. Ég ákveð að vera alltaf í
góðu skapi á þessu nýja ári.“
„Þú gætir nú vel bætt við ákvörð-
un um það, að lesa námsgreinarnar
þínar alltaf samvizkusamlega. Ekki
fráleitt heldur að punkta hjá þér
að vera ekki eins sóðalegur og þú
ert stundum, og jafnvel eina grein
um það, að taka til í kringum þig
og hafa bækur þínar og leikföng í
röð og reglu.“
Já, Marteinn skrifaði þessar
bendingar sem 5., 6. og 7. reglu að
lialda á nýja árinu. Hann liafði
ekki alveg lokið þessu, er dyrabjall-
an hringdi.
„Ó, Marteinn, vertu nú vænn og
opnaðu, og sjáðu hver þetta er,“
sagði mamma.
„Já, bíddu svolítið, mamma. Ég
ætla bara að Ijúka við að skrifa upp
reglurnar mínar.“
„Kannske að þú vildir lesa upp
fyrir mig reglu nr. 1,“ sagði
mamma.
„Ég ákveð hér með að hlýða
strax, ef mannna kallar á mig og
biður mig að skreppa eitthvað, eða
gera annað fyrir sig,“ las Marteinn.
Dyrabjallan hringdi á ný.
Mamma stóð á fætur og hjóst til að
fara og opna. En Marteinn spratt
upp eins og vindsveipur, hljóp fram
hjá henni og opnaði dyrnar. —■
Hann kom til baka með reikning í
hendinni og mjög leiður að sjá eða
óánægður.
„Hvernig hljóðar nú 4. reglan
þín?“ spurði mamma.
Marteinn byrjaði að lesa: „Nr. 4.
Ég ákveð að vera alltaf í góðu skapi
á þessu nýja ári.“ Marteinn varð
hryggur í bragði: ,,Það verður nu
erfitt að muna þetta alltaf. Þú verð-
ur að hjálpa mér, mamma."
„Það væri mér mikil gleði, ef ég
gæti hjálpað þér, máttu vita,“ sagði
mamma. „Ég held þú ættir að líma
reglurnar þínar á spjald og liengja
það upp á vegg í herberginu þínu.
Þú gætir skrifað þær með litum og
fallegum stöfum og hengt þær svo
yl'ir rúmið þitt.
Hvern morgun, er þú vaknar,
geturðu þá lesið þær yfir, og það
minnir þig á að halda loforðin all-
an daginn. Og á kvöldin geturðu
svo ril'jað upp, hvaða reglur þú hef-
ur átt erfiðast með.“
„Já, það er einmitt það, sem ég
hafði hugsað mér að gera,“ sagði
Marteinn. Og heldurðu ekki, að
Guð muni hjálpa mér að halda
reglurnar mínar?“
„Jú, það er ég viss um,“ sagði
mamma. „Þeg'ar við freistumst til að