Vorið - 01.03.1953, Blaðsíða 33

V O R I Ð
29
Úr heimi harnanna
KÁLFSLEIT
Eitt sinn voru liér kálfar tveir,
Kálus og Dúlla að nafni. Kálus var
rauðskræpóttur, en Dúlla svart-
skjöldótt, og var hún nokkru yngri.
Þann merkisdag, er þeim kálfum
var fyrst leyfð útiganga, var glaða
sólskin og logn. Fyrst nösuðu þau
út í loftið, en síðan hófu þau ldaup
mikil. Urðu sprettirnir æ lengri og
stórkostlegri, eftir því, sem lengra
leið.
Einn af sprettum Kálusar endaði
skyndilega úti í skurði. Dúlla, sem
ekki var langt frá, hefur ekki ætlað
sér að lenda í sömu gröfinni, og tók
því sprettinn í öfuga átt, eða upp
að girðingu. En við krakkarnir hóf-
um björgunarstarfið.
Þegar Kálus hafði loks þurrt und-
ir fótum, kom honum ekki til hug-
ganga með sér suður í brekkurnar
lraman við þorjDÍð. Þar áttu menn
ekki von á að sjá neitt annað en
óræktaða jörð. En nú brá svo und-
arlega við, að jrar gaf að líta lítinn
og vel hirtan blóma- og trjágarð,
allt unnið af Dóra litla í frístundum
um sumarið, bæði girðingin, blórn-
in og litlu hríslurnar, allt var þar
gjört nteð höndunum hans Dóra
litla, vinar okkar. Skólastjórinn
sagði við fólkið:
„Þarna getið J)ið séð, hvernig
hægt er að nota tómstundirnar, ef
viljann ekki vantar og takmark er
fyrir hendi að keppa að.“