Vorið - 01.03.1966, Blaðsíða 21

1
göngum og brátt stanzaði hún og við
fórum út.
Síðdegis fórum við í dýragarðinn og
þar var mjög gaman að koma. Fyrstu
dýrin sem við sáum voru apar. Á einum
stað var fólk saman komið og þar átti
að fara fram innan lítillar stundar sýn-
ing á öpum v.ið drykkju tes. Ekki virt-
ust aparnir kunna mikla mannasiði, og
höfðum við mikla ánægju af að horfa á
þá. Við gengum nú frá einu búrinu til
annars og litum á dýrin. Hitinn var mik-
ill og voru þau því löt og nenntu h'tið að
hreyfa sig. Einn skógarbjörninn var nú
svo góður að setjast á rassinn fyrir fram-
an okkur, svo við náðum góðri mynd
af honum í þeim stellingum. Tígrisdýrin
óðu um í eirðarleysi enda kannski orðin
hungruð, en ljónin lágu og sleiktu sól-
skinið. Eftir götu í „garðinum“ var
leiddur fílsungi og safnaðist fólk um-
hverfis hann. Gaman var að gefa hon-
um að borða, en ef maður rétti lionum
pening tók hann peninginn og lagði hann
í lófa mannsins, sem leiddi hann. Úr
dýragarðinum var haldið til Vaxmynda-
safns Madame Tussauds. Er inn kom
varð ég undrandi af að sjá vaxmynd-
irnar, sem voru hreint eins og lifandi
verur, fyrir utan það að þær voru mál-
lausar. T. d. sá ég á einum stað fjóra
menn standa saman og fannst mér það
vera lifandi menn, en er ég fór að gá
betur að voru þetta vaxmyndir. Mest
var ég hrifinn af að sjá Bítlana, boxar-
ana Sonny Liston og Cassius Clay og
þá Churchill. Niðri á neðstu hæð voru
sýndir menn í fangelsum og þar sem
Þctta var nú náungi með krafta í kögglum, enda „Judo" meistari Bretlands hér áður og fyrr.
Hjálmar og Ingvar reyndu sig þarna á alskyns kraftatækjum, en kcyptu svo „boxhanzka".