Vorið - 01.03.1966, Side 40

HEIÐARLEIKI VARIR LENGST
EFTIR HELGI HAKADAL
Það voru liðnar margar vikur. Kári
vissi ekki hve margar, síðan hann hafði
séð líkanið af flugvélinni í leikfanga-
búðinni. HvaS eftir annaS hafSi hann
numiS staðar við búSargluggann og
horft á þennan dásamlega grip. Flug-
vélin var gljáandi, silfurlituS og var meS
fjórum hreyflum. BáSu megin var röð
af gluggum og í gegnum gluggana gat
hann séð farþegana í sætum sínum.
Einmitt svona flugvél hafSi hann lang-
að til að eiga síðan hann hafði í fyrsta
sinn séð þetta skip himinsins.
— 20 krónur — stóð á miða, sem
festur var við flugvélina. Kári hafði
aldrei eign^st svo mikla peninga og
fannst þetta því há upphæS. En þessa
flugvél skyldi hann eignast, hvað sem
það kostaði, þess vegna sparaði hann
nú hvern eyri, sem hann komst yfir.
Þegar hann var búinn að læra í bók-
unum sínum á daginn hljóp hann til
kaupmannsins niður á horninu og
spurði, hvort hann gæti ekki farið sendi-
ferð fyr.ir hann. Hann fékk venjulega
að snúast eitthvað fyrir hann. ÞaS voru
engar stórar upphæðir, sem hann vann
sér inn með þessu móti. En einn og einn
tuttugu og fimmeyringur slæddist þó
með stöku sinnum, og Kári gekk vand-
lega frá þeim.
Hann gerði líka handarvik fyrir
marga aðra. SíSdegis alla laugardaga
sópaði hann stéttina fyr.ir nágrannana,
eða hjálpaði þeim á annan hátt. Jafnt
og þétt fjölgaði aurunum, sem hann
geymdi í vindlakassa. Hann taldi pen-
ingana á hverjum degi og honum þótti
árangurinn vera eftir vonum, en samt
gekk þetta hræðilega seint. Hann myndi
eiga það á hættu að flugvélin seldist ein-
hvern daginn, rétt fyrir framan nefið á
honum.
Eitt laugardagskvöld taldi liann pen-
ingana rækilega, og þá komst hann að
því, að hann átti tíu krónur í silfur- og
eirpeningum. Hann hafði aldrei áður
átt svo mikla peninga. Hann var því
óvenjulega hreykinn er hann gekk til
föður síns og bað hann að skipta fyrir
sig og láta sig hafa tíu króna seðil fyrir.
„Ég er að spara til aS geta keypt flug-
véíina, sem er í glugga leikfangabúðar-
innar,“ sagði hann við föður sinn. „Ef
ég verð eins duglegur hér eftir sem hing-
að til, geta ekki liðið margar vikur
þangað til ég hef safnað þeirri upphæð,
sem til þess þarf að kaupa hana.“
Föðurhans fannst þetta ágæthugmynd
hjá Kára og hann klappaði á herðar
hans.
„Þú ert vænn piltur, drengur minn.
Eg vona, að þú verðir það alltaf.“
Kári lagði hinn fallega tíukrónuseðil
sinn í kassann, en fyrst setti hann ofur-
lítinn blýantskross á hann. Þá gat hann
36 VORIÐ