Vorið - 01.04.1972, Blaðsíða 15

Húsbóndinn: BúiS ? 10 kílóin búin ? Og
þau keypt á mánudag?
Jósefína: Já, Snati á svo marga félaga.
Hann er svo félagslyndur, greyið.
Húsbóndinn: Hvað segirðu, kona? Ertu
að halda einhver hundapartí á meðan
ég þræla á skrifstofunni ? Eg á nú bara
ekki tíkall. (Barið). — Kom inn.
1. happdrættismiðasali: (kemur inn) Sæl-
ir, herra minn! Sælar, frú! Yiljið þér
kaupa liappdrættismiða ? Fyrsta flokks
happdrætti!
Húsbóndinn: Eg kaupi enga happdrættis-
miða. Svona, út með þig, góði.
1. happdrættismiðasali: En þetta er jóla-
sveinahappdrættið. — Þú kaupir einn
miða, manni minn. Það borgar sig. Ha?
Húsbóndinn: Eg er búinn að segja nei, og
þar við situr. Ég held að þessir jóla-
sveinar geti sníkt og stolið eins og þeir
gerðu í gamla daga og þurfi ekki að
nota neinar nýtízku aðferðir.
1. happdrættismiðasali: Já en —
Húsbóndinn: Ekkert „já en' ’ — ég hef
fengið nóg af því í dag.‘ (Lítur til konu
sinnar.) Skilaðu til þessara jólasveina,
vina þinna, hans Hurðasleikis, Potta-
skellis og Kertaþefs, eða hvað þeir nú
heita allir saman, að þeir skuli bara
hætta öllum fíflalátum og fara að vinna
hjá bænum eða ríkinu. — Og svona, út
með þig, góði. (Hann fylgir miðasalan-
um til dyra, og snýr sér aftur að reikn-
ingnum). Jósefína. — Heyrirðu ekki,
Jósefína? Það er fleira hér á svarta
blaðinu.
Jósefína: (grátándi) Jú, en þú ert ekki
að muna eftir afmælinu mínu!
Húsbóndinn: Hvað segirðu? Afmælinu
þínu? — Þurfti það nú að vera í dag?
Jósefína: Já, það er í dag. En þú gerir
eklcert nema að rífast og skammast.
Ég fer bara heim til mömmu!
Húsbóndinn: Nei, gerðu það ekki. Hún
verður alveg snarvitlaus, kerlingin. Eg
skal heldur ge.yma þessa reilminga til
morguns.
Jósefína.- Þakka þér fyrir. Ég ætla þá
að halda áfram með kvöldmatinn.
Húsbóndinn: Já, gerðu það, elskan.
2. happdrættismiðasali: (kallar úti) —
Happdrættismiði, happdrættismiði. —
(Barið). Happdrættismiði. (Veður inn
á gólfið). Ilver vill kaupa happdrættis-
miða ?
Ilúsbóndinn: Iivað er þetta, drengur! Þú
veður bara inn í luis á skítugum skóm!
Kanntu enga mannasiði?
2. happdrættismiðasali: Fínir happdrætt-
ismiðar. Bara hundraðkall. Þú kaup-
ir einn! Ila ?
Húsbóndinn: Þú svaraðir mér ekki! Ertu
lieyrnarlaus ?
2. happdrættismiðasali: Fínir happdrætt-
ismiðar! Þú kaupnr einn. Bara — liu?
Húsbóndinn: Eg kaupi engan.
2. happdrættismiðasali: Þú kaupir einn.
Ég heyrnarlaus. Þú kaupir einn.
Ilúsbóndinn: Nú, fyrst hann er heyrnar-
laus, þá verð ég líklega að kaupa einn
af honum, annars losna ég aldrei við
hann. (Stynur). — Hér eru 100 krón-
ur. En það verð ég að segja, að þetta
er okur og svínarí.
2. happdrættismiðasali: Þetta er ekkert
okur og svínarí.
Ilúsbóndinn: Nú, þú heyrir þá ?
2. happdrættismiðasali: Ég heyri ágæt-
lega, þegar oinhver er búinn að kaupa
miða.
Húsbóndinn. 0, farðu norður og niður.
Þarna lékstu á mig. Reyndu svo að
hafa þig út. (Miðasalinn fer). — Nú
verð ég víst að fara yfir alla þessa
Vorið
15