Vorið - 01.04.1972, Blaðsíða 17

Húsbóndiim: Sérðu? — Nei, þii sérð það
ekki. Ég er bilaður. — Sko!
Jósefína: Hamingjan hjálpi mér! Negra-
stelpa!
Húsbóndinn: Ila? Þú sérð það þá?
5. happdrættismiðasali: Eg er frá Afríku!
Húsbóndinn: Heyrirðu þetta, Jósefína?
Hún er frá Afríku. Ég, sem yar farinn
að halda, að hún' ætlaði að selja mér
happ —
5. happdrættismiðasali: Ég er með happ-
drættismiða fyrir mannætufélagið.
Húsbóndinn: Nei, nú fer ég sko og legg
mig. Eru þeir nú líka komnir í menn-
inguna ?
5. happdrættismiðasali: Stærstu happ-
drættismiðar í heimi. Sko! Mjög fal-
legir, mjög góðir, mjög stórir!
Húsbóndinn: Ég kaupi ekki fleiri miða.
Ileyrirðu það?
5. happdrættismiðasali: Ekki kaupa. Við
gefa miðana.
Iiúsbóndinn: Nú, það líkar mér.
5. happdrættismiðasali: Allir vinning.
Húsbóndinn: Já, svona á það að vera.
Allir vinning. — Heyrðu. Hvað er í
vinning ?
5. happdrættismiðasali: Allir ókeypis far
til Afríku á Pomm-Pomm hátíðina.
Húsbóndinn: Nú, Láttu mig hafa einn.
Jósefína: Hvað ertu að hugsa, Jósafat?
Þú einn? — Rektu þessa skepnu út á
stundinni!
5. happdrættismiðasali: Hér miði!
Húsbódinn: Takk.
5. happdrættismiðasali: Hann mjór og
visinn. En liann verða stór og digur
negrakonungur og eiga 30 konur.
Jósefína: J—ósafat!
Húsbóndinn: Já, ég verða fínn negra-
konungur. Þrjátíu kerlingar. Það er
nú heldur munur eða þessi horgrind
þarna.
Jósefína: Rektu hana iit, segi ég.
5. happdrættismiðasali: Flugvélin fara á
morgun. Hann koma á Pomm-Pomm há-
tíðina. (Fer).
Húsbóndinn: Já, livort ég skal.
Jósefína: (Hefur brugðið sér andartak
út, en kemur nú inn). Jósafat!
Húsbóndinn: Já. Hvað var það, elskan?
Jósefína: Ef þú ferð, Jósafat, þá verður
þú étinn.
Húsbóndinn: Étinn ?
Jósefína: Já, soðinn í stórum potti og
étinn.
Húsbóndinn: Vitleysa: Ég fer strax. —
Iívar er frakkinn minn?
Jósefína: Ertu orðinn alveg snar hringl-
andi vitlaus. Ég segi þér satt. Þú verð-
ur étinn. Þetta eru mannætur. Mann-
ætur, segi ég.
Húsbóndinn: Ég öftuida nú engan af
kótelettunum af mér. ■—• Ég fer.
Jósefína: Jæja góði. Ef þú gegnir mér
(Hún lyft.ir kökukeflinu, sem hún hélt
áður fyrir aftan bak). Þekkirðu þetta
ekki með góðu, þá skaltu aldeilis —
hér? Og ég skal lemja þig eins mikið og
30 negrakerlingar. Þú skalt fá að sjá
stjörunum rigna og sólina og tunglið
springa innan í þínum heimska liaus.
Húsbóndinn: Iiættu, Jósefína. Vægð! Ég
skal vera heima. Hjartans elsku rauð-
sokkan mín. Þú ert sú fallegasta, bezta
yndislegasta og gáfaðasta rauðka, sem
ég hef nokkru sini kynnzt. (ITún eltir
með keflið á lofti og hann skríður und-
ir borðið.)
— TJALDIÐ. —
Vorið
17