Vorið - 01.04.1972, Blaðsíða 32

Vorið - 01.04.1972, Blaðsíða 32
Nú var 'borinn inn miðdegisverður, og var þar margt góðra og lostætra rótta. Þarna konm vinnumenn bónda og vinnukonur og mötuðust með húsbændum sínum, eins og þeir væru jafn- ingjar. Paddy O ’Moore benti á nokkur auð sæti. „Þér sjáið, að ég átti von á yðui-,“ mælti hann við Glenvan. „Áttuð þið vou á okkur?“ sagði Glenvan undr- andi. „Já, — við liöfum alltaf eitthvað af auðum sætum, ef gesti skyldi beríi að garði,“ mælti húsbóndinn. Áður en setzt var að borðum, fór húsbóndinn með kaþólska borðbæn, og fjölskylda lians og verkafólk allt lilustaði á með lotningu. Allir borðuðu með góðri lyst, ]>ví að maturinn var ágætur. Hér á suðurhveli jarðar litu Skotar írar á sig sem eina þjóð, og samræður urð'1 f jörugar. Paddy O’Moore sagði gestunum ágrip af ffi'’1" sögu sinni. Það var gamla sagan um fátækt °S skort, sem flæmdi hann burt frá föðurlandi sinu- Paddy O’Moore var atorkumaður. Þegar honuu1 tókst ekki, þrátt fyrir iðni og sparsemi, að viun<1 fyrir sér og sínum heima í föðurlandi sínu, tók hann sér far með skipi, sem var að leggja fl^ stað til Ástralíu, gerðist landnámsmaður þar °S ræktaði jörðina. Allri Suðaustur-Ástralíu er skipt ni.ður í el11 tómar smájarðir, sem ríkisstjórnin leigir 9vfl landnemunum. Á jörðum þessum má, ef vel er -l haldið, ekki aðeins framfleyta sér og sínuU>) heldur jafnvel leggja árlega nokkurn skildiug handraðann. Það kom Paddy O’Moore auðvitað að gó®11 haldi, að hann var vanur ræktunarstörfum hei® á ættjörð sinni. Honum vegnaði nú vel. HouuU1 heppnaðist allt, sem hann tók sér fyrir liendur, og fátæki, írski bóndinn var eftir nokkur ár orð inn auðugur maður, sem átti víðáttumikið laufi' er hann hafði ræktað allt sjálfur. Auk hinU'* víðlendu akra og ræktunarlanda átti liann l®®'1 nautgripi og var nú konungur í sínu litla ríki- Þegar bóndinn hafði lokið sögu sinni, óskuðu gestirnir honum lijartanlega til liamingju, og i,a var auðséð, að Paddy O’Moore vænti hiuuu' sömu hreinskilni af gestum sínum sem hunu hafði sýnt þeim. Þó bað liann þá ekki um nei11 ar skýringar á ferðum þeirra hér. Glenvan skýrði honum þó frá erindum þeirr‘ þar syðra, frá „Duncan“, frá skipsstrandinu °S þeirri leit, sem liér væri nú hafin. Og loks spu1 hann, livort liér væri hægt að fá npkkrar uppil8 ingar um slys þetta. Því miður. Bóndinn liafði aldrei lieyrt taln um „Britannia“ eða Grant skipstjóra. Þetta vflI okki uppörvandi svar. Síðastliðin tvö ár ekkort skip farizt við ’Ströndina, og slysið þó átt að vilja til fyrir tveimur árum. kvaðst því geta fullyrt, að ekkert skip strandað hér og engir skipbrotsmenn koiuizt land á þessu strandsvæði. Þetta svar kollvarpaði öllum vonum þe93fll vina vorra. Það setti ákafan grát að bðruu111 Grants skipstjóra, og nú fann Paganel eng1 haf®1 huf®1 Hann hef®1 á huggunarorð; hann var sjálfur sárhryggur- Þegar vonbrigðin og sorgin -stóðu sem Jiffisf' og í> Vo R|f) 32

x

Vorið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vorið
https://timarit.is/publication/378

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.