Bjarmi - 01.11.1996, Blaðsíða 4

í BRENNIDEPLI
Sr. Guðmundur Karl Brynjarsson
- smávegis pælingar um sjónvarpssiðferði neðan nafla
ó ekki sé ég gamall maður man ég tímana
tvenna, frá því að vera haldið í ljósvaka-
svelti og til þess að vera stríðalinn á hinu
sama. Ég minnist sólbjartra, sjónvarps-
lausra júlímánaða og óþreyjunnar eftir þvi
að sjónvarpið hæfi útsendingar á ný. Ég man eftir maður
er nefndur og öðrum slíkum þáttum sem á var horft af
bestu lyst. Þorri landsmanna fylgdist af ákafa með
útlendum framhaldsþáttum i sjónvarpinu og sást vart
köttur á kreiki þegar kempur á borð við Kunta Kinte,
Ingallsfjölskylduna og
Ewingana gengu ljósblá-
um logum á hverju ís-
lensku heimili. Atburða-
rás þáttanna var þá rædd
daginn eftir á flestum
vinnustóðum og 1 skól-
um, rétt eins og aðrir við-
burðir líðandi stundar.
„Og alltaf á fimmtu-
dögum lifnar útvarpið,11
söng Spilverk þjóðanna
Brynjarsson, fyrir tæpum 20 árum. Þetta var þegar Sjónvarpið tók sér
skólaprestur. útsendingarfri á fimmtudagskvöldum og hinn ríkis-
fjölmiðillinn bauð upp á útvarpsleikrit og sitthvað fleira í
sárabætur. Dægurlög heyrðust í útvarpinu mest fjórar
stundir á viku, í óskalagaþáttum og þar til gerðri dagskrá
fyrir unglinga. Auk þess gat það dottið í einn og einn þul
Sr. Guðmundur Karl
að spila lag og lag með „Bóní emm flokknum“ eða öðrum
ungum og álíka villtum flytjendum.
„...but the times they are a
changin'" (Bob Dylan).
Nú á dögum allsnægta í ljósvakamiðlum þykja okkur slík-
ar kringumstæður ef til vill óásættanlegar, ef ekki algerlega
óhugsandi. Flest okkar geta nú valið milli fleiri en einnar
sjónvarpsrásar alla daga vikunnar, allan ársins hring,
jafnvel allan sólarhringinn, og það venst bara ótrúlega vel.
Hið sama er að segja um útvarpsrásirnar sem margar
hverjar flytja okkur dægurlög, allan daginn, út i eitt.
Sumir þáttastjórnendur segja líka eitthvað rosalega fyndið
á milli laga, en aðrir láta sér nægja að tilkynna hvað
klukkan er, hvað þeir heita og hversu lengi þeir koma til
með að „vera með okkur“, í boði einhverrar heildsölu sem
flytur inn sólarvöm, magalyf eða súkkulaðikex.
Með tilkomu allra nýju sjónvarpsrásanna em svo margir
skemmti- og framhaldsþættir í boði og það jafnvel sam-
tímis að ekki er nokkur leið að fylgjast með því nema vera
við það í fullu starfi. Við neytendur fáum svo vel útilátinn
skammt að okkur er ekki nokkur lifandi leið að torga
honum öllum. Við getum hreinlega etið á okkur gat af
afþreyingarefni.
Vera má að ég fari full ógætilegum orðum um þetta
ágæta sjónvarpsefni þegar ég tala einungis um afþreyingu í
þessu sambandi. Forsvarsmenn sjónvarpsrásanna vilja
nefnilega mun fremur nefna það menningarefni, í það
4