Bjarmi - 01.11.1996, Blaðsíða 9

BROTIÐ TIL MERGJAR
Heilags anda og tungutalið væru merki þess,
að hinir síðustu timar væru runnir upp og að
Jesús Kristur myndi brátt koma aftur til að
stofnsetja þúsund ára ríki sitt hér á jörð. Auk
þess lagði hann mikla áherslu á helgun,
kraftaverkalækningar og kristniboð, en hann
taldi, að tungutalið myndi nýtast til þess, þar
sem menn gætu með því boðað fjarlægum
þjóðum fagnaðarerindið á tungum, sem þær
einar skildu.
Vakningin var þó mikið til bundin við
Kansas næstu árin eða þar til Parham stofnaði
annan bibliuskóla í Houston í Texas haustið
1905. Þangað komu ýmsir menn, sem áttu
fljótlega eftir að verða leiðandi meðal
hvítasunnumanna, einkum þó þeir Howard
A. Goss (1883-1964) og blökkumaðurinn
William J. Seymour (1870-1922), sem kom
frá helgunarhreyfingunni. Að loknu fyrsta
skólaárinu hafði fjöldi manns gengið til liðs
við Apostolic Faith-hreyfinguna og töldust
nú 13.000 til hennar í Kansas og Texas.
William J. Seymour hélt til Los Angeles í
Kaliforníu snemma í mars árið 1906 til að
kynna skírn Heilags anda fyrir borgarbúum. Þar hófst
vakningin mánuði siðar, þegar ung kona að nafni Jennie
Moore meðtók Heilagan anda og fór að tala í tungum.
Brátt bættust fleiri í hópinn, sem fann sér aðsetur í tómri
vöruskemmu við Azusastræti 1 miðborg Los Angeles þann
19. apríl. Næstu árin flykktist þangað fjöldi manns, bæði
leikir sem lærðir, alls staðar að úr heiminum, til að
kynnast vakningunni og meðtaka skím Heilags anda, en
samkomur voru haldnar þar nær daglega allt til ársins
1909.6 Það var þvi frá starfi Seymours í Azusastræti, sem
hvítasunnuvakningin barst um allan heim. Seymour var
afar stoltur af því, að stór hluti þeirra, sem fyrst gengu til
liðs við hvítasunnumenn, var fátækt fólk.7 Rannsóknir
félagsfræðinga hafa leitt í ljós, að fyrstu fylgismenn
vakningarinnar komu yfirleitt af landsbyggðinni, þar sem
kristin trú hafði sterk ítök, eða voru ættaðir þaðan.8
Charles Fox Parham var leiðtogi hvitasunnuvakningar-
innar fyrstu árin eða þar til hann var handtekinn fyrir
meinta kynvillu sumarið 1907. Ásakanirnar á hendur
honum þóttu þó málum blendnar og var málið látið niður
falla, en hann hrökklaðist engu að síður úr stöðu sinni,
einkum vegna þess að andstæðingar hvítasunnuvakningar-
innar hömpuðu málinu óspart í fjölmiðlum. Eftir að
Parham hafði dregið sig í hlé féll þáttur hans í vakning-
unni mikið til í gleymsku og voru lengi ýmsir aðrir taldir
upphafsmenn hennar, svo sem Seymour.9
Parham hafði reynt að koma á skipulagi á starfsemi
hvítasunnumanna um öll Bandaríkin, en þegar hann hvarf
Frá samkomu í
hvítasunnukirkjunni
Fíladelfíu í Reykjavlk á
haustdögum 1996.
9