Bjarmi - 01.11.1996, Blaðsíða 7

ÍBRENNIDEPLI
Kringumsíœður okkar í dag eru hreint ekkí eins nútímalegar og virst gœíi í
fyrstu. Mörg afbréfum postulanna í Nýja testamentinu bera því einmitt vitni að
þau eru skrifuð til kristins fólks sem lifði í samfélagi þar sem mí
ríkti í kynferðismálum.
nemur tíu þáttum. Ég gæti tekið fleiri slík dæmi úr öðrum
bíó- og framhaldsmyndum, en þess gerist varla þörf. Ekki
ber svo að skilja að slíkt siðferði sé neitt nýjabrum í
íslensku sjónvarpi því boðskapur flestra kvikmynda
síðustu áratugina hefur einmitt verið þessi. Gerðar hafa
verið rannsóknir á bandarísku sjónvarpsefni sem leiddu
m.a. í ljós að 90% para, sem sofa saman í slíkum mynd-
um, eru ógift. Án efa hafa þær átt sinn þátt í að sljóvga
hug okkar kristinna manna og kvenna og gert okkur
ónæmari fyrir brengluninni. Þessvegna er það nú meðal
annars mögulegt að sýna Ó-þátt fyrir unglinga hjá Sjón-
varpinu án þess að nokkur æmti né skræmti. Umsjónar-
menn þess þáttar hafa meðal annars tekið sér kynfræðslu
fyrir hendur og var meginboðskapurinn sá að muna alltaf
eftir smokknum ef sofið er hjá.
Boðskapur fjölmiðlanna er semsagt þessi: „Ef þú sefur
hjá þeim eða þeirri sem þér líst vel á um leið og þig lang-
ar, þá ertu nútímamaður því það er einmitt þannig sem
við nútímamennimir höfum það!“
Vakið!
Hvemig eigum við sem erum kristin að bregðast við þessu?
Eigum við að teppa allar þjóðarsálir og
nöldra yfir því að það sé orðið fyrir
neðan allar hellur með siðferðið neðan
naha? Væri ráð að fylla alla kjallara DV
og lesendadálka Moggans með greinum
um að nú sé mál að linni?
Vissulega væri það betra ef kristið
fólk léti meira frá sér heyra um þessi
mál og gæfi til kynna að það léti ekki
vaða yfir sig á skítugum skónum en
meira þarf til en einstaka óánægju-
raddir. Kristnir menn þurfa miklu
fremur að mynda með sér breiðfylk-
ingu (helst þverkirkjulega) og spyrna
duglega við fótum. Eins og við vitum
er engin leið að hafa hemil á því
klámefni sem til boða stendur í gegn
um ljósvaka, tölvur og meira að segja
símann en við verðum að halda vöku
okkar og vekja aðra til umhugsunar.
„Verið algáðir, vakið,“ skrifaði Pétur postuli þegar hann
varaði við óæskilegum áhrifum í samfélaginu.
Kringumstæður okkar í dag eru hreint ekki eins nútíma-
legar og virst gæti í fyrstu. Mörg af bréfum postulanna í
Nýja testamentinu bera því einmitt vitni að þau eru skrif-
uð til kristins fólks sem lifði í samfélagi þar sem mikið
frjálsræði ríkti í kynferðismálum. Ráðin, sem postularnir
veittu hinum trúuðu, voru ekki að samlaga sig kúltúrn-
um og slá af boðorðum Guðs. Þess i stað hvöttu þeir hina
kristnu til að halda vöku sinni, þora að vera öðruvísi en
aðrir og sýna samfélaginu að trúin á Krist er lífinu i vil.
„Hegðiðyður eigi eftir öld þessari, heldur takið háttaskipti
með endurnýjung hugarfarsins, svo að þérfáið að reyna, hver
sé vilji Guðs, hið góða, fagra ogfullkomna“ (Róm. 12:2).
7