Bjarmi - 01.11.1996, Blaðsíða 27

TIL UMRÆÐU
okkar hættir mðnnum til að nota orðið kærleikur á
alltof almennan hátt um hvaðeina sem er hentugt og
þægilegt. í kristinni trú er kærleikurinn fyrst og fremst
fórnandi og þjónandi og kemur fram i athöfn, sbr.
kærleiksfórn Krists sjálfs á krossinum.
3) Orðanotkun er ekki alltaf skýr í greinagerðinni:
a) M.a. er talað um bókstafstrú og orðið ofsatrú kemur
fyrir í tilvitnun. Bæði þessi orð eru hlaðin neikvæðri
merkingu og stundum notuð sem fúkyrði. Ekki er
laust við að hnýtt sé í þá sem aðhyllast íhaldsamt
viðhorf til Biblíunnar. Vonandi verður þessi umræða
ekki á þeim nótum framvegis.
b) Minnst er á „eðlislæga, hreina samkynhneigð11 og er þar
átt við að hneigðin sé hluti af persónuleika og sjálfs-
ímynd manneskjunnar. Orðanotkunin gefur óbeint til
kynna að samkynhneigðin sé ásköpuð, en ekki hefur
verið sannað að svo sé.
c) Hugtökin „ábyrgt kynlíf" og „ábyrg ástarsambönd" eru
ekki skilgreind hér frekar en í ályktun prestastefnu frá
árinu 1987. Sumir leggja ekki aðra merkingu í þessi
hugtök en að forðast ótímabæra þungun og koma í veg
fyrir útbreiðslu smitsjúkdóma með notkun viðeigandi
getnaðarvarna. Þá nota menn frelsið til færis fyrir
holdið.
4) Almenn umræða um málefni samkynhneigðra snýst að
hluta til um mannréttindi. En baráttan um að fá bless-
un þjóðkirkjunnar yfir staðfesta sambúð er ekki krafa
um mannréttindi. Kirkjan er kölluð til kærleika og
umhyggju gagnvart samkynheigðum. En krafan um
blessun þjóðkirkjunnar yfir staðfesta samvist er að til-
stuðlan þrýstihóps sem sækir stíft á. Hann hefur fengið
góðan hljómgrunn og guðfræðin, sem að baki liggur,
byggist á frjálslegri afstöðu til Biblíunnar. Ekki er vitn-
að í túlkunarhefð kirkjunnar almennt né túlkunarhefð
lútherskrar kirkju sérstaklega.
Gallinn við málsmeðferðina er sá að unnið var hratt
og í litlum hópi. Það eitt heftir opna umræðu og gagn-
kvæman skilning og læðir að grunsemdum um að
markmiðið hafi verið að knýja þetta 1 gegn. Reynt er
að breyta gildandi viðhorfi. Slík ákvörðun yrði álitin
mjög stefnumarkandi og túlkuð þannig að frjálslynd
guðfræði í siðferðismálum væri orðin ráðandi.
í greinargerðinni segir m.a. „Við leggjum til... að sam-
kynhneigð pör geti hlotið vigslu í kirkju...Við teljum
nauðsynlegt að fá kirkjuréttarfræðing 1 nefndina í þvi
sambandi, þar sem þetta fæli í sér lagabreytingar sem
hugsanlega yrðu skuldbindandi fyrir forstöðumenn
annarra trúfélaga.“ Undirtektir við þetta sjónarmið hafa
verið takmarkaðar og því nú talað um e.k. fyrirbæn
En krafan um blessun pjóðkirkjunnar yfir
staðfesta samvist er að tilstuðlan þrýstihóps
san sækir stíft á. Hann hefurfengið góðan
hljómgrunn og guðfrœðin, sem að baki liggur,
byggist áfrjálslegrí afstöh til Biblíunnar.
Ekki er vitnað í túlkunarhefö kirkjunnar
almennt né túlkunarhefð lútherskrar kirkju
sérstaklega.
eða blessun. En er það í verkahring þjóðkirkjunnar að
gera slíkt og hvaða munur yrði í hugum fólks á bless-
un og vígslu? Fólk á öllum aldri sættir sig ekki við svo
róttæka og fyrirvaralausa breytingu. Hvaða forsendu
hefur kirkjan til að blessa þetta sambúðarform frekar
en óvígða sambúð, kommúnulíf eða einstæða foreldra
svo ólík fjölskylduform séu nefnd af handahófi? Að
vinna að lagasetningu, sem yrði skuldbindandi fyrir
önnur trúfélög, er að traðka á mannréttindum annarra.
Stór hópur innan þjóðkirkjunnar telur að samlíf
samkynhneigðra sé synd, mun stærri en þeir sem til-
heyra fastheldnum trúarsamfélögum. Lagasetning
Alþingis breytir þar engu um. Spurningin nú er
hvernig sýna eigi þeim hópi virðingu og nærgætni. Sá
hópur vill taka orð Biblíunnar alvarlega og fulltrúar
hans eru víða virkir í lífi og starfi þjóðkirkjunnar. Sá
hópur kærir sig ekki um að láta valta yfir sig. í þess-
um hópi er fólk sem mun endurmeta afstöðu sína til
sambands ríkis og kirkju og sumir hafa gefið í skyn að
þeir muni yfirgefa þjóðkirkjuna verði sú breyting á að
farið verði að blessa samkynhneigð pör.
5) Talað er um að fræða þurfi um málefni samkynhneigðra,
bæði í söfnuðum landsins og í fermingarfræðslunni.
Um slíkt eru eflaust flestir sammála. Vandinn kemur
upp þegar fjalla á um kynlífið, sköpunarvilja Guðs,
Biblíuna og afstöðu kirkjunnar til staðfestrar sambúðar.
Hver verður stefnan, hvað á að fræða um og hvernig?
Fróðlegt verður að fylgjast með hvað verður á borð
borið.
Málið er nú í biðstöðu og unnið verður í nefnd næstu
mánuði. Við fylgjumst með, eins og þar segir.
27