Bjarmi - 01.02.1997, Page 4

Dr. Sigurjón Árni Eyjólfsson
Biskupsembætti
saman eins og matseðil
Hugleiðing um biskupsembættið
OAndspænis fjölbreytileika í trúmálum
og fjölhyggju í trúarhugsun og trúar-
mótun verður maður var við kröfu á
kirkjuna um skýra stefnu og leiðsögn í
lífi einstaklingsins. Margir vilja líta á hana sem
athvarf íyrir gnauði vinda hverfullar samtíðar og
er það skoðun sumra að sá eða sú sem sinni
biskupsembættinu eigi að vera n.k.
húsráðandi í þessu athvarfi. Ef þess-
ar væntingar eru athugaðar nánar
kemur i ljós að þær innihalda þijá
megináhersluþætti.
Fyrir það fyrsta ber að nefna
kröfuna um að biskup sé n.k. „for-
stjóri" kirkjunnar. Allt skipulag og
stjórnarform kirkjunnar hefur
langt frameftir þessari öld miðast
við sveitakirkjuna og í raun og
veru er kraftaverk hversu vel
það hefur nýst. Auk þess hefur
efnahagur og skipulag kirkj-
unnar tekið stakkaskiptum og
eru kirkjur og söfnuðir orðnar
stórar „rekstrareiningar'1. Sam-
fara þvi er hlutverk prestsins
sem rekstrarstjóra í söfnuð-
inum orðið miðlægt og
endurspeglar sú staða mjög
þá ósk innan kirkjunnar að
biskupsembættið taki tillit
til þessa. í samræmi við
það vilja allmargir sjá
biskupsembættið sem
n.k. forstjóraembætti og
líta svo á að biskupinn
eigi að hafa fullt vald á
rekstri þess „stórfyrir-
tækis“ sem þjóðkirkjan
er. Spurning er hvort
menn gera ekki of mikið
úr þessum þætti.
í annan stað hefur
ur getur sinnt þeim og
óneitanlega bera þær
einkenni vissrar „messí-
anskrar" vonar enda
samrýmast þær þremur
embættum Krists: Hinu
konunglega þar sem
hann er leiðtogi og
stjómandi; prestlega þar
sem hann er hirðir,
huggandi og styrkjandi;
og hinu spámannlega
þar sem hann boðar
vilja Guðs skýrt og
skorinort. Biskup er
Ef við tökum allar
þessar væntingar
saman þá er ljóst
að enginn einn mað-
áherslan á prestslega þjónustu biskupsins
gagnvart prestum og söfnuðum verið miðlæg í
starfl biskups (t.d. í visitasíum). Þónokkra þörf
er að finna fyrir biskupinn sem sálusorgara
presta, annarra starfsmanna kirkjunnar og
þjóðarinnar í heild. í þvi hlutverki á biskup
að koma fram sem fremstur meðal
jafningja.
Loks verður maður var við þær
væntingar að biskup verði að vera
merkur guðfræðingur sem verji
játningu kirkjunnar og taki skýra
afstöðu til þjóðfélagsmála í ljósi
hennar. Þessi áhersla tengist
þeirri kröfu að biskup sé andlit
kirkjunnar út á við sem svari
spurningum samtíðarinnar
jafnt í riti sem ræðu. í
nágrannalöndunum og i
Þýskalandi er þessi þáttur
biskupsstarfsins einnig
mjög miðlægur.