Heima er bezt - 01.11.1956, Síða 11

Heima
---er bezt
351
Nr. 11-12
í Reykjavík. Um það farast t. d. sænska blaðinu Dagens
nyheter svo orð:
Öll þau ár, sem Dóra Þórhallsdóttir og Ásgeir Ás-
geirsson bjuggu í Reykjavík, var lieimili þeirra alkunn-
ugt fyrir ósvikna, íslenzka gestrisni, þar sem öllum var
tekið með sömu ástúð og hlýju. Allt árlð kom fólk
úr kjördæminu til að heimsækja þingmann sinn. Út-
lendingar, ekki sízt ungir stúdentar, voru tíðir gestir
hjá hinum hjálpsama fræðslumálastjóra og síðar banka-
stjóra. Auk þess að annast heimili með þremur börn-
um og öllum gestaganginum gat frú Dóra Þórhalls-
dóttir þó gefið sér tíma til virkrar þátttöku í menn-
ingarmálum kvenna, hún átti sæti í skólanefnd og tók
þátt í fjölmörgum opinberum störfum á þeim vett-
vangi.
Hefir það sýnt sig í hvívetna í hinni vandasömu
húsfreyjustöðu á Bessastöðum, að þar er kona, vanda
sínum vaxin; reynir þar þó mjög á við komu hinna
mörgu gesta, innlendra og erlendra.
Frú Dóra Þórhallsdóttir er glæsileg kona, gáfuð og
vel menntuð. Vekur hún athygli, hvar sem hún fer,
sakir fágaðrar framkomu og glæsilegs yfirbragðs, sam-
fara hlýju og Ijúfu viðmóti. Mjög þótti til hennar
Frú Dóra Þórhallsdóttir og Svíadrottning aka til konungs-
hallarinnar í Stokkhólmi.
koma í hinni opinberu heimsókn forsetahjónanna til
Norðurlanda, eins og sjá má af eftirfarandi greinarkafla
úr „Verdens :Gang“:
í fyrsta sinni í sögu Þjóðleikhússins varð ævintýra-
maðurinn Peer Gynt ekki höfuðpersóna sýningarinn-
ar, jafnvel þótt Ibsen fengi hinn sílifandi, glæsilega
Maurstað til að túlka leikhetju sína. En Henrik Ibsen
hefir heldur aldrei haft konu sem Dóru Þórhallsdóttur
í fremstu sætaröð í konungsstúkunni. Frá því að hún
gekk til sætis síns, átti hún allan salinn, og leikhúsgest-
irnir allir sem einn voru lotningarfullir aðdáendur
hennar.
Hún var hrífandi.
Hún var klædd íslenzka þjóðbúningnum úr svörtu
silki, saumuðu með gullleggingum, og í skauti, — norska
skautið er fátæklegt við hliðina á binu íslenzka, —. Þar
sem hún stóð við hlið krónprinsins og hlýddi íslenzka
þjoðsöngnum minnti hún í reisn sinni á víkingadrottn-
ingu, frú Inger til Östrot eða Ragnhildi drottningu.
Við hlið hennar fölnuðu bæði hinir skrautlegu ein-
kennisbúningar, blaðnir heiðursmerkjum, og hinar
nöktu herðar og gimsteinaskraut ungu kvennanna,
ásamt hinum glæsilegu, nýtízku herrum. Fegurri og
svipmeiri sjón hefir aldrei sézt í Þjóðleikhúsi voru.
Vafalaust kunna íslendingar því vel, að lesa þessi
umrnæli um fremstu húsfreyju landsins, en kærari verð-
ur frú Dóra Þórhallsdóttir þeim samt fyrir hlýjuna og
umhyggjuna, sem aldrei bregzt, st. std.