Heima er bezt - 01.11.1956, Blaðsíða 20

Heima er bezt - 01.11.1956, Blaðsíða 20
GAMLIR KUNNINGJAR eftir IÓH. ÁSGEIRSSON FYRRI HI.UTI Sú skáldskapargrein, er Iifað hefur aðallega um langan aldur á vörum þjóðarinnar, svo að ekki verður um deilt, eru svokallaðar tækifærisvísur, er sumir nefna húsganga. Þær hafa verið hennar lifandi orð í sorg og gleði og lífsteinn hennar í hvers- dagsleika daglegs lífs. Vörn hennar og vígi, er eldar og ísar þrengdu að lífskjörúm hennar. Lampi hennar og ljós, er hann blés á norðan og þorradægrin þóttu löng. Nú eru lífskjör þjóðarinnar orðin breytt, frá því sem áður var, fyrir aukna véltækni og ýmsar framfarir. Fólkið streymir stöðugt til kaupstaðanna úr sveitun- um. Þeim fækkar því óðum, sem kunna þessar gömlu og góðu vísur og hafa ánægju af að fara með þær. En þessi tegund skáldskapar á ekki síður skilið að varð- veitast frá gleymsku en önnur menningarverðmæti þjóðarinnar frá liðnum tímum. Mér datt því í hug að safna vísum þessum, sem flestum, eftir föngum í einn þátt, ef verða mætti til þess að greiða götu þeirra, sem síðar meir vildu gera þessu betri skil. I þætti þessum, sem ég hef valið nafnið: — Gamlir kunningjar, — hef ég hugsað mér að safna saman og velja sérstaklega gamlar vísur, sem Iifað hafa og lifa enn á vörum þjóðarinnar. Margar þeirra eru rangfeðr- aðar, jafnvel þótt þær séu prentaðar í ljóðabókum. Og mun ég reyna og leggja áherzlu á að grafast fyrir, hverjir eru hinir réttu höfundar þeirra, þar sem tök eru á. Óðum líður að því, að þessar vísur gleymast, og sumar eru þegar gleymdar öllum almenningi, þótt finna megi sumar þeirra hingað og þangað í eldri rit- um. Og væri því ekki ólíklegt, að mörgum þætti varið í að sjá framan í gamla æskuvini, sem þeir væru kannske búnir að gleyma. Og byrjar þá þátturinn á þessari alkunnu vísu, sem all-flestir hafa eignað Bólu-Hjálmari: Auðs þó beinan akir veg, ævin treinist meðan. Þú flytur á einum, eins og ég, allra seinast héðan. Hún hefur verið eignuð Bólu-Hjálmari og er meira að segja prentuð í ljóðmælum hans, gefnum út af Menningarsjóði: íslenzk úrvalsrit. 1942. En í bókaflokki: — Menn og minjar —, 4. hefti, er þáttur um Einar Andrésson í Bólu. Fyrir þætti þess- um er inngangur, eða formálsorð, eftir Halldóru, dótt- ur Einars, skrásett af Ingvari Brynjólfssyni, mennta- skólakennara. Úr kafla þessum tek ég hér orðrétt eftir- farandi: „Ég man þá tíð, að ekki allfáir kunnu kvæði og vís- ur eftir föður minn, og þótti ómaksins vert. Nú eru þeir menn horfnir, og kveðskapur föður míns alþjóð gleymdur. Þó hefur ein af ferskeytlum hans þraukað til þessa á vörum almennings, ein af 22 vísna-bálkinum: — Tveir menn á ferð —, vísan, sem lengi var óréttilega eignuð Bólu-Hjálmari og meira að segja prentuð oftar en einu sinni í kvæðabók hans. Vísan — og allur vísnabálkurinn — er tekinn beint upp úr eiginhandriti föður míns, og fer því ekki mála milli með höfundinn.“ Það er talið, að Bólu-Hjálmar sé fæddur 6. febrúar 1796, en dáinn 5. ágúst 1875. En Einar Andrésson er fæddur 28. okt. 1814 og dó 2. júní 1891. A þessu sést, að báðir hafa verið uppi samtímis, sem fulltíða menn, um 40 ára tímabil. Einnig bjuggu þeir á sömu jörðinni, Bólu í Skagafirði, nær samtímis, því um 1839—40 fer Bólu-Hjálmar frá Bólu, en Einar Andrésson flytur þangað um 1844. Þegar þetta er athugað ásamt því, að báðir vóru skáldmæltir, var það ekki svo undarlegt, að vísan var eignuð Bólu-Hjálmari, því á þeim tíma var hann tal- inn mesta skáld Skagfirðinga. Einnig er það ekki svo óverulegur þáttur í þessu tilfelli, sem gat verið meira að segja aðalorsök í þess- um ruglingi, að báðir voru kenndir við Bólu. Að endingu skal þess getið, að vísunnar er getið í Bólu-Hjálmarssögu, er Símon Dalaskáld safnaði til, en Brynjólfur frá Minna-Núpi skráði. Þar er sagt, að vísan sé eftir Einar Andrésson, en eignuð Hjálmari, en það sé ekki rétt. Árið 1941 komu út: Sagnaþættir úr Húnaþingi eftir Theodór Arnbjörnsson frá Osi. Og eru það sagnir af Þingeyrarfeðgum og sagnir af Vatnsnesi. Þar er birt ljóðabréf frá Sigurði Ólafssyni í Katadal til Þorbjargar Halldórsdóttur, konu hans. Og mun það ort veturinn 1834—35. En þá var Þorbjörg í fangahúsi úti í Danmörku fyrir grun um vitorð í morðmáli Natans Ketilssonar. Bréf 360 Heima er bezt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Heima er bezt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heima er bezt
https://timarit.is/publication/380

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.