Heima er bezt - 01.11.1956, Qupperneq 44

Nr. 11-12
ínni í jökulkróknum, skammt þar frá, er Skeiðará
kemur undan skriðjöklinum, er einn fegursti skógur
íslands, Bæjarstaðaskógur.
Þarna eru beinvaxin og fögur birkitré, 6—8 metra
há. — Fyrir tveimur áratugum leit svo út, sem upp-
blástur myndi granda þessu fagra skóglendi, en þá hófst
Hákon Bjarnason, skógræktarstjóri ríkisins, handa og
tókst með fjárframlögum einstaklinga og stuðningi
ríkisins að bjarga skóginum. — Er skógurinn nú girtur
vandaðri girðingu og uppblástur heftur með sand-
græðslu.
Rétt hjá skóginum í heiðarbrekku er heit laug. — Við
þann jarðhita mætti byggja sumar-gistiskála og sund-
laug, og gæti þá orðið þarna yndislegur dvalarstaður
fyrir sumargesti.
Syðst á Skeiðarársandi, fram undan Fagurhólsmýri
í Öræfum, er Ingólfshöfði, þar sem Ingólfur Arnarson
lenti skipi sínu. — Engin skipaleið er nú inn að höfð-
anum, en vafalaust hefur fjörður eða lón verið þarna
á landnámsöld, en framburður úr Skeiðará hefur fyllt
það upp, og eru nú vaðlar og fjörusandar frá landi út að
höfðanum.
Ef segja ætti rækilega frá þessari afskekktu, fögru
byggð, þyrfti að rita heila bók, en ég ætla að bæta
hér við einni, sannri hetjusögu, sem gerðist í þessari
sveit fyrir nær því tveimur áratugum.
Þrúður Aradóttir, húsfreyja á Kvískerjum, sagði
mér söguna, er ég var þar á ferð fyrir 12 árum, og segi
ég söguna hér, eftir minni mínu. En Þrúður er móðir
piltsins, sem sagan er af.
Breiðamerkursandur er, eins og fyrr segir, geysilang-
ur með sjó fram, en fremur stutt sums staðar milli
fjalls og fjöru. — Þar sem Jökulsá fellur undan jökl-
inum til sjávar, er stytzt milli fjalls og fjöru. Jökulsá á
Breiðamerkursandi er venjulega vatnsmikil. Hún renn-
ur í tveimur kvíslum, þar sem farið er yfir hana, og
er hún yfirleitt farin á ferju. Áður fyrr var hún farin
á hestum, en þótti ætíð erfitt vatnsfall. — Ég hef einu
sinni farið yfir austari kvíslina á hesti. — Vatnið lá
þá miklu rneira í vestur-kvíslinni. — Jökulsá er straum-
þung og stórgrýtt, möl og hnullungsgrjót í botni. —
Þegar ég fór yfir austur-kvíslina, var hún tæplega á
miðjar síður, en lá þó þungt á hestinum.
Ég var á sex vetra hryssu, sem var viljug, en fremur
grannvaxin.
Þegar kom í miðja kvíslina, hraut hryssan á bæði
hné, og jökulvatnið fossaði yfir hausinn á henni. Ég
náði góðu taki í faxið og sat sem fastast. — Fylgdar-
maðurinn, Þorsteinn bóndi á Reynivöllum, sneri sín-
um hesti strax við og ætlaði að koma mér til hjálpar,
en þá reis litla Jörp upp og fetaði sig öruggt yfir
straumvatnið.
Að ofan: Séð úr Bcejarstaðaskóg inn Morsárdal.
Að neðan: Oddur í Skaftafelli og gildasta björkin i Bœjar-
staðaskógi.