Heima er bezt - 01.04.1973, Síða 5

tæki komu til sögunnar, utan sá síðasti við Þverá. Hand-
verkfæri og hjólbörur voru hjálpartækin við gerð garð-
anna, en grjóti ekið á bílum. Verkstjórar við þessi
miklu mannvirki voru þeir Ólafur Bjarnason frá Eyr-
arbakka til ársins 1945 og síðan Eysteinn Einarsson á
Brú sem síðan hefur séð um garðana og styrkt þá alla.
Með öllum þessum öflugu görðum var bægt frá
bráðri hættu, sem ekki einungis vofði yfir Landeyja-
sveitunum heldur engu síður Fljótshlíðinni og Þykkva-
bænum. Talið er að Þverá hafi runnið í þessum farvegi
fram með Fljótshlíðinni í tvær aldir.
í Austur-Landeyjasveit ríkir gamalgróinn félagsandi.
Búnaðarfélag var stofnað þar árið 1890 og sama ár lestr-
arfélag. Söngur var þar æfður og iðkaður mikið, enda
voru þar góðir söngstjórar eins og Björgvin Filippus-
son á Bólstað, Guðjón Jónsson, fyrrverandi hreppstjóri
í Hallgeirsey, sem líka kenndi þar sund um árabil og
Ingimundur Guðjónsson frá Austur-Hjáleigu. Enda
þótt allir þessir ágætu menn séu hættir að lyfta tón-
kvísl í sínum heimahögum lifa áhrifin enn meðal fólks-
ins í sveitinni. Margir góðir glímumenn slitu sínum
bernskuskóm í byggðarlaginu eins og Magnús Gunn-
arsson frá Hólmum, Óskar Einarsson frá Búðarhóh,
Tómas og Ingimundur Guðmundssynir frá Ljótarstöð-
um. Enn eru íþróttir í hávegum hafðar þar í sveit og
góð aðstaða til íþróttaiðkana við félagsheimilið.
Forustumaður í öllum framfaramálum Austur-Land-
eyinga hátt í þrjá áratugi hefur verið Erlendur Árna-
son, oddviti á Skíðbakka. Hann er gæddur sívakandi
framfarahug og fylgir áhugamálum sínum eftir af óbil-
andi dugnaði.
Það var á vordögum árið 1947 að fyrsta skurðgrafan
kom austur yfir Affallið í Austur-Landeyjahrepp.
Jarðræktarsamband höfðu Landeyingar stofnað árið
Byggingarnefnd félagsheimilisins i „GunnarshólmaStand-
andi: Siguröur Haraldsson trésmiðameistari, Kirkjubce. Geir-
mundur Valtýsson, Seli og Haraldur Jónsson, Miðey. Sitjandi:
Guðmundur Pétursson, Stóru-Hildisey. Erlendur Arnason,
Skíðbakka og Guðmundur Jónsson, Hólmi.
Félagsheimili Austur-Landeyinga „Gunnarshólmi".
áður. Með framræzlunni hófst hrein bylting í gróður-
sögu sveitarinnar. Unnið var skipulega við að grafa
skurðanet um sveitina, sem Ásgeir L. Jónsson, vatns-
veitufræðingur hafði mælt út. Vélaniður skurðgröfunn-
ar hljóðnaði ekki einu sinni á nóttunni. Á einum áratug
var grafið á annað hundruð kílómetrar af skurðum.
Nokkru síðar var grafið umhverfis hverja einustu jörð
í sveitinni á landamerkjum. Á þann hátt héldu bændur
upp á 70 ára afmæli Búnaðarfélagsins undir forustu Er-
lendar á Skíðbakka.
Mýrarnar urðu fljótlega eftir uppþurrkunina hið
ágætasta haglendi og nú brá svo við að lömbin úr Land-
eyjum urðu vænni en úr öðrum nágrannasveitunum, en
þessu var öfugt farið áður, þá var talað um lambakett-
ina úr Landeyjum. En brátt urðu mýrarnar að blóm-
legum túnum og heimaland margra jarða stækkaði við
það, að gömul uppistöðuvötn voru þurrkuð upp. En
það er líka gamall, en samt nýr og síungur draumur,
sem Erlendur oddviti á sveit sinni til handa, um að
stækka allt nytjaland hennar. Nokkurskonar útfærzla.
Landeyjasandur er um ellefu þúsund hektarar, og ligg-
ur sunnan við hið gróna land. Um þetta mikla land-
flæmi hafa eyðingaröflin leikið og gengið á hið gróna
land, en nú hefur hér verið snúið við blaðinu. Hér hef-
ur Erlendur oddviti lagt Landgræðslunni öflugt lið
um sautján ára skeið. Glíman við hinn síkvika sand
stendur enn yfir, en eigi þarf að spyrja að leikslokum.
Gróðuröfhn vinna á og seinna rætist draumurinn um
að nytjalandið nái alveg niður að sjó.
Heima er bezt 113