Heima er bezt - 01.08.1978, Qupperneq 14

Séð heim að Vöglum.
lítill í vonum, naumast annar en nokkur lömb, sem áttu að
fæðast með vordögunum.
Aldrei gleymist mér, með hvílíkri nærfæmi Stefán tók
þessum mönnum. Fámáll, en hárnæmur á hvað mætti
segja, var sem hann léti þá horfa undir hönd sína og sjálfa
sjá, hvað mætti og hvað ekki væri hægt. Taka varð tillit til
skuldanna, sem fyrir voru, áætla verð hverrar vöruteg-
undar, sem fá þurfti, og eygja möguleika til að geta fengið
brýnustu nauðsynjar til næsta skammdegistíma heim á
naustnóttum. Engin óskhyggja mátti komast að, allt varð
að geta staðist. Bændunum varð ljóst, að hjá þeim sat
maður með óvenjulega yfirsýn, maður, sem vildi þeim vel,
treysti á manndóm þeirra og heiðarleika og trúði á framtíð
þeirra.
Eftir slíka daga átti Stefán stundum örðugt með að
sofna, þó að við gengjum til hvílu. Þá var líkt sem losnaði
um tunguhaft hans, og hann ræddi við mig langt fram á
nótt. Ekki gat hann vænst neins nýtilegs framlags frá mér,
en það var sem innibygð þjáning, erfiðleikar, sem hann
hafði gert að sínum, fengju útrás og svölun við að mótast í
orð. Það var sem hann hefði skynjað hverja hugsun við-
mælanda, séð fyrir sér fátækleg heimili þeirra og skyldu-
lið, og hverjar væru þeirra brýnustu nauðþurftir. Hann
lifði þrautir sinnar tíðar, en lét þar ekki staðar numið.
262 Heima er bezt
Hann ræddi einnig um umbætur, sem kölluðu að, um
túnþýfið, sem þurfti að slétta á hverjum bæ, óræktarmó-
ann, sem beið við túnfótinn, og baðstofuhrófið, sem yrði
að víkja fyrir nýrri steinbyggingu. Þetta voru engar
skýjaborgir, heldur þaulhugsað efni, hvernig unnt væri
smátt og smátt með hyggindum, nægjusemi og iðni að
þoka mörgu á betri veg.
Síðar, um vorið, stóðum við Stefán eitt sinn á melkolli
fyrir utan og neðan Vagla og horfðum yfir skóginn. Þá
rétti hann út hönd sína og benti á viss kennileiti, sem við
okkur blöstu, og mælti: „Svona hef ég hugsað mér að
bílvegur verði lagður, þegar þar að kemur.“ Ég leit til
hans með efa og spurn í augum. Enn var Eyjafjarðará
óbrúuð og naumast hægt að skrönglast með hestakerru
yfir Vaðlaheiði. „Já, auðvitað kemur bílvegur heim á
hvern bæ með tímanum,“ bætti hann við. Um sömu
mundir gaf Búnaðarfélag íslands út ágæta handbók fyrir
bændur með hagnýtum leiðbeiningum varðandi bygg-
ingar og ræktun og ýmis önnur bústörf.
Ungur kennari í búvísindum ferðaðist um, hvatti til
kaupa og safnaði áskrifendum að bókinni, sem siðar var
afgreidd með kröfu. Þegar ég leysti út bók föður míns á
póstafgreiðslu, hafði afgreiðandinn orð um þá fásinnu, að
næstum annar hver bóndi kastaði út peningum fyrir þessa