Æskan - 01.07.1965, Blaðsíða 9

leikfimiæfingar
Stattu með hæla saman, tær
litið eitt út á við og arma nið-
Ur nioð hliðum (1. mynd).
Beygðu háða arma sem mest
má verða, svo að fingurgómar
■'emi við axlir (7. mynd). Réttu
'áða arma þráðbeint upp, heint
Armbeygjur og
armréttur upp
og niður.
af öxlum (axlarbreidd milli
arma), þannig, að lófar snúi
hvor á móti öðrum, en handar-
l)ök út (8. mynd). Bej'gðu arma
sem fvrr á 7. mynd, réttu þá
svo niður með hliðum. Æfing-
in er alls 4 viðbrögð, en endur-
tekin 0 sinnum, þ. e. 6 armrétt-
ur upp og 6 niður. — Gættu
þess að fetta ekki mjóhrygg-
inn og stinga ekki höfði fram,
þegár þú réttir nrma upp, en
þcgar þú beygir þá, skaltu
knýja olnboga niður með hlið-
um og fingurgóma við öxlum.
4. ÆFING
8. mynd.
honum með sér heim í höllina
°g kötturinn hljóp á undan og
ka® alla sláttumenn, sem þeir
ókB framhjá, að segja konung-
jRum, e£ hann spyrði, að greif-
lnn af Garabas ætti jarðirnar,
sem þeir voru að slá.
Rétt á eftir spurði konungur-
mn einn manninn, sem hann ók
fram hjá: „Hver á þessa jörð?“
°g maðurinn svaraði: „Greifinn
aí Carabas."
En kötturinn klóki lét ekki
j1 v*ð sitja. Rétt á eftir óku
þeil fram hjá fallegri höll, sem
Sydramaður átti, og það var
,l a kann, sem átti allar jarð-
rnar. Kötturinn kom til hans
8 spurði ofur sakleysislega: „Er
a® satt, að þú getir breytt þér
1 allra kvikinda líki?“
’^tli ekki það,“ svaraði
s cllamaðurinn drjúgur, og í
ma vetfangi var hann orðinn
að þóni.
„Reyndu nú að gera þig að
mús,“ sagði kötturinn. Og það
stóð ekki á því: í sarna bili var
ljónið horfið, en ofurlítil mús
trítlaði á gólfinu. Og þá var
kötturinn fljótur til og gleypti
músina.
Nú ók konungsvagninn inn
í hallargarðinn, og kötturinn
staðnæmdist í dyrunum og
hrópaði: „Velkominn í höll Car-
abas greifal" Og konungurinn
og kóngsdóttirin, sem bæði voru

svo stórhrifin af greifanum,
urðu ekki minna hrifin, þegar
þau sáu þessa fögru höll, sem
hann átti. Þau stigu út úr vagn-
inurn og gengu inn og settust
þar að dýrindis krásum.
Þegar konungurinn hafði lok-
ið við að borða, sagði hann við
unga manninn: „Mig vantar
tengdason til þess að taka við
ríkinu eftir minn dag. Þú ert
rétti maðurinn til þess. Og ef
ég sé rétt, þá lízt þér ekki illa
á hana dóttur mína. Reyndu að
biðja hennar, og vittu að hverju
J)ér verður það.“
Bónorðið fór ekki amalega,
og skömrnu síðar hélt konung-
urinn brúðkaupið. Iíæni kött-
urinn var auðvitað boðinn í
veizluna. Og fyrir það tækifæri
hafði hann fengið ný stígvél
með rauðum tám og demants-
spennum.