Æskan - 01.07.1965, Blaðsíða 20

ÆSKAN
Móðirin kveinaði hástöfum er hún
heyrði þennan grimma dóm, kyssti í
auðmýkt klæðafald emírsins og grát-
bað hann að þyrma lífi sonar sfns, sem
væri sín eina huggun og stoð. En svar
emírsins var aðeins vel útilátið spark
með gullbrydduðu stígvélunum, svo
konan féll til iarðar með blóðugt sár
á höfði.
Reiðin sauð í syni hennar, en hann
lét þó, sem ekkert væri, en sagði að-
eins:
„Hver er árangur yðar hátignar af
því að láta hálshöggva mig? Hundarn-
ir munu aðeins fá fylli sína af holdi
mínu. Betra mundi að þér létuð mig
fá góðan hest og nægilegt fé í ferða-
lag til Kína, þar sem ég gæti lært
leyndardóminn um silkiframleiðslu.
Eins og nú er ástatt, verðið þér að
verja miklu fé til kaupa á kínversku
silki. Ef þér þekkið leyndardóminn
um silkiframleiðslu getið þér sjálfur
framleitt það og haft mikinn arð af
sölu þess til annarra landa. Það kost-
ar mig þrjú ár að afla nauðsynlegrar
þekkingar. Takist mér það ekki getið
þér drepið mig á þann hátt er þér telj-
ið grimmdarlegastan, en ef ferðin
heppnast vænti ég að fá að halda lífi.“
Hinum fégjarna emír féll uppá-
stungan strax vel í geð, en tortryggnin
var vel vakandi, eins og vænta mátti.
Hann sagði því: „Hver ábyrgist mér,
að þú komir aftur að þremur árum
liðnum?" En þá stóð móðir unga
mannsins upp og sagði við valdhaf-
ann: „Ef sonur minn kemur ekki á
tilsettum tíma, getið þér drepið mig.
Ég treysti syni mínum.“
Næsta dag lagði ungi maðurinn af
stað frá Buhara á góðum hesti áleiðis
til Kína. Blessunaróskir móður hans
voru honum bezta vegarnestið.
Skal nú ekki nánar sagt frá hinu
margra mánaða ferðalagi til þessa
undralands.
En hestinn sinn missti hann, varð
að berjast við rándýr og þola langvar-
andi hungur og þorsta á hinum miklu
eyðimörkum Asíu. Fótsár og tötrum
klæddur náði hann loksins til útborg-
236
2. Hér er saumavélin.
3. Þetta gengur ágætlega.
ar höfuðborgarinnar í hinu langþráða
landi, sem bjó yfir leyndarmálinu uni
framleiðslu silkis.
Hvarvetna blöstu við honum blóma'
garðar og þroskamiklir hveiti- og maís'
akrar.
Fólkið var kurteist og þrátt fyrir fá-
tækt þess, var það gestrisið og hjarta-
hlýtt.
Þama sá hann gamla lokaða járm
smiðju og stúlku, sem var að sazkja
vatn úr brunni. Hann ávarpaði stúlk'
una og spurði hvort hann mundi getíl
fengið vinnu í smiðjunni, því að hann
væri járnsmiður, en vantaði atvinm1-
Þótt hann væri tötralegur útlits»
bauð stúlkan honum inn í húsið.
sagðist vera systir járnsmiðsins, sem
ekki gæti nú unnið í smiðjunni, þv*
hann hefði fótbrotnað í veiðife^'
Járnsmiðurinn fagnaði hinum útlenda
stéttarbróður og samþykkti fúslega a$
hann fengi að vinna í járnsmiðju hans-
Og þrjú bjuggu þau saman í sátt og
samlyndi. Á hverjum morgni fór ung1
maðurinn til vinnu sinnar í smiðj'
unni, en stúlkan fór til vinnu sinna1
inni í borginni. Þó ungi maðurin11
legði sig fram til þess að frétta um
vinnustað stúlkunnar, tókst honuU1
það ekki.
Nokkrir mánuðir liðu, veturiu11
kom og bróðir stúlkunnar fékk fullaU
bata. Nú unnu þeir báðir í járnsmi^J'
unni og batnandi hagur hélt innrei0
sína í hús þeirra.
Á kvöldin hafði ungi maðurinn fr‘'
mörgu að segja af móður sinni og borg'
inni Buhara. Hann sagði margt llin
hinn grimma emír, en minntist ekk1
einu orði á erindi sitt til Kína.
Veturinn leið og með blómstran1’1
vori vaknaði ástin f brjóstum ungli°^
anna. Þau fundu nú að bönd ástariuU'
ar höfðu tengt þau saman og þau tjá^11
hvoru öðru ást sína. Þau sögðu br<$'
urnum frá áformum sínum, haU'1
blessaði áform þeirra og þau giftu s1^
samkvæmt kínverskum venjum.
Hamingjan ríkti á heimili þeirra, e(l
nú var annað árið liðið frá brottför
unga mannsins frá Buhara og enn vlíS
&><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>^^
Á