Æskan - 01.07.1965, Blaðsíða 35

T ónlist
g friðarhátíðahöldin i
I °sf°n árið 1872 eftir fransk-
lnzka sti-íðið söng 20 þúsund
j llUna blandaður kór, en und-
' cikÍHH annaðist 2000 raanna
Jómsveit, og tónverkið, sem
vUtt var> var hinn ódauðlegi
s\S- JÓhanns Strauss „An der
“!önen, blauen Donau“. Tón-
aldið stjórnaði sjálfur. Með-
j l'ljððfæranna var bassa-
))v>mtna’ sem var 8 metrar í
' ertnál, og átta menn börðu
nana.
leik02art byrjaði að skrifa for-
l(h nn a® ®on 'tuan nokkrunj
iri (.!tiUstundum áður en sýn-
nót'11 attÍ befjast. Blekiö á
0|,y’‘l')l‘’ðunun| var naumast
|tQ * burrt, ]>egar sendiboði
ini 11 lne® l>au til hljómsveitar-
l„.,ar> sem varð að leika for-
°'klnn óæfðan.
U^Uy-Korsakoff var sjó-
»Öi UIlngl úðnr en hann heig-
Vj|j, Sl® tónlistinni. Tsjaikovsky
en ^rfsmaður ríkisins áður
Scll lailn gerðist tónskáid, og
og Uniann varð að gera svo vel
fjöj JUka lögfræðiprófi áður en
að i<ia tians leyfði honum
e 11 siS allan að tónlistinni,
hcinleil frægustu tónsmiðir
verkS ,Snmdu mestu og beztu
Sln 1 elli. Verdi var átt-
enju1’ l’egar hann kom aðdá-
ópe],111 Slnum á óvart með
ir,er,Ul1111 Palstaff, sem er taiin
l&Uk aStU vei’lt hans. Haydn
Usta Vl<5 Sköpunina á sextug-
ífjjn, °t> níunda aldursári, og
Sajj, j0 Var 56 ára, þegar hann
11 Messías.
5G. Þessi hrosshelft liafði í fyrstu slegið frá
sér í sífeilu og valdið þannig þeim fjandmönn-
um, sem aftur úr höfðu dregizt og ]>ustu nú
að hliðinu, gífurlegu tjóni. Siðan hafði hún
skokkað sigursæl út í haga.
58. Hér var liöfuðið gersamlega aukaatriði.
Eg hafði nú svo órækar sannanir fyrir þvi, að
báðir lielmingar hestsins voru á lífi, að ég'
iét strax kveðja dýralækni okkar á staðinn.
57. Ég sneri strax við, og hesthelmingurinn
bar mig á liarðastökki út i haga. Mér til mik-
iilar gieði fann ég þar hinn lielminginn, og
mér til meiri undrunar sá ég, að hann hafði
brugðið á leik mcð öðrum hestum í Ivaganum.
59. Hann brá slcjótt við og saumaði bútana
saman með lárviðarteinungum, er til náðist
þar rétt hjá. Sárið greri að fullu. Teinungarn-
ir skutu rótum í lioldi hans, uxu upp og mynd-
uðu laufskála yfir liöfði mér, svo að ég gat
setið eftir það i lárviðarskýli mínu og klárs-
ins mins.
GO. Eitt sinn settumst við um borg eina, og
marskálkur okkar lagði að mér að fara til að
njósna um fjandmennina. Er ég stóð á hæð
einni var ég allt i einu umkringdur af Tyrltj-
um.
Kæra Æska!
Enn sendi ég þér myndir, ef þú kynnir
að hafa áhuga á að birta þær við tækifæri.
Onnur er af dreng á Dalvík, sem hefur
leyst þrautina að eignast fljótandi far á
afar einfahlan hátt. Ifann sauð saman end-
ana á notaðri bárujárnsplötu og þar með
var vandinn leystur. Ekki er nú víst, að
allir líti þennan frumstæða farkost hýru
auga. Að minnsta kosti ekki þeir, scm sjá
hættu í öllu því sem sjór eða vatn heitir,
nema þá til að' þvo sér úr. Hin myndin er
af tveimur drengjum uppi við Rauðavatn,
hérna fyrir ofan Reykjavík. Þeir eru, eins
og sjá má, að sigla smábátum á vatninu.
Kannske væri Rauðavatn hentugur staður
fyrir reykvísk börn og unglinga til að
leika sér við á þennan eða svipaðan hátt?
Með kærri kveðju.
Arngrímur Björnsson, stýrim.