Æskan - 01.03.1966, Síða 11

LITLA SAGAN
Þrælarnir tveir. -
Jjað er ekki svo ýkja langt síðan svertingjar voru
látnir vinna í þrældómi í demantanámunum
‘ Suður-Ameríku. En þó var sú ljósglæta í þeirri
vdlimennsku, að svertingjar, sem fundu verulega
sl;óra gimsteina, fengu frelsi sitt venjulega að fundar-
dunum.
Það gerðist eitt sinn Jjar suður í demantanámun-
Uln, að ungur Jjræll fann dýrindis demant. Hann
þóttist vita, að Jaessi stóri demantur yrði honum
tausn úr Jjrældóminum og hljóp sigurreifur með
Uann til húsbónda síns. En á leiðinni hitti hann
einn af meðbræðrum sínum, sem hafði liðið Jiján-
lugar og ánauð eins og hann. Þetta var gamall
svertingi, kengboginn af erfiði og elli.
Ungi þrællinn staðnæmdist, hugsaði sig um svo-
*‘da stund og sagði við gamla manninn:
~~ Ég hef fundið þennan demant. Far þú nú til
húsbóndans og sýndu honum steininn. Þá íærð
l)u lausn úr ánauðinni. Þú ert gamall og Jtarfnast
hvíldar, en ég er ungur og Jaoli betur að Jjræla en
þú gerir.
Eri gamli maðurinn vildi ekki taka þessu göfug-
tytida boði.
~~ Sonur minn! sagði hann. Ég hef verið í hlekkj-
Uln í þrátíu ár. Notaðu Jrér frelsið sjálfur. Þú hefur
lneiri rétt til Jress en ég og getur notað Jrér það
beiur en ég!
Nú spannst út af Jressu löng samræða milli þess-
ara tveggja Jrræla. En þeir tóku ekkert eítir því —
svo ákafir voru Jaeir — að húsbóndi Jæirra stóð alveg
bjá Jreim og heyrði, hvernig jDeir voru að reynast
bv°r öðrum göl'ugri. Allt í einu gekk hann til þeirra
sagði mjög lnærður:
~~ Börn! Upp frá Jressari stundu eruð Jrið báöir
frjálsir. Tvö hjörtu, senr eru eins göíug og ykkar,
skulu ekki Jrurf’a að andvarpa í Jrrældómi! Farið
livert Jrangað senr Jrið viljið!
Og Jressir tveir ánauðugu þrælar vörpuðu sér fyr-
ir fætur húsbónda síns og föðmuðu kné hans. Þeir
kusu báðir að gerast starísmenn Irans — senr virkir
menn og frjálsir — því að hann hafði sýnt, að það
var taug í honunr líka — eins og þeinr.
- FariS hvert þangaö er þið viljið! -
107