Æskan - 01.03.1966, Qupperneq 21

ÆSKAN
Fjöruferðin.
,að var í miðjum júlímánuði. Sólin
^ skein í heiði og suðvestan and-
^finn vaggaði blómknöppunum í
túninu ofurlítið. Þrjár litlar stúlkur
|etluðu, ásamt afa sínum, að fara á
JOru og leita að skeljum.
^túlkurnar heita Aðalheiður 8 ára,
111 7 ára og Svanfríður 4 ára. Aldrei
öfðu þær gengið á fjörur fyrr. Það
‘,r l>ví tilhlökkun að fá að skoða hina
U,1(lraverðu náttúru sjávarlífsins.
Hér í Reykjavík er aðeins nokkurra
Ul*nútna gangur að sjónum. Ekki virð-
1 Jljótu bragði um auðugan garð
Sresja þegar litið er á fjörurnar
^J‘l Reykjavík. Þó opnast undra fjöl-
leytilegur heimur fyrir barninu í
rsta sinn, þegar afi skýrir út allt,
etn fyrir augun ber.
^vanfríður ræðst á sveran beltisþara-
koI[ °g segir:
”J*etta er stórt kústskaftl"
vSu þá hinar hlaupandi til að
a hvað um væri að vera.
”J>etta er ekki kústskaft," sagði afi,
s'e etta er leSgur af stórvöxnum gróðri,
Vex í sjónum, og þetta er smærri
K^Ur freJtlr bóluþang."
i ð kom Aðalheiður hlaupandi og
1 la«i hátt: „Ég fann eina skell“
j..”.-fa’ þetta er gimburskel og var oft
íyrir kindur í barnaleikjum,"
araði afp
^ a beyrðum við að Elín kallaði og
^ 1 á eitthvað í fjörunni. Þegar afi
u, ’ sá liann að þetta var stór haf-
^Sör.
„Þetta var haft íyrir hunda í barna-
leikjum," sagði afi.
Þetta var skrýtið. Þegar þær höfðu
skolað sandinn af kuðungnum, var
honum stungið í plastpoka, ásarnt
öðru dóti, sem safnað var. Síðan var
gengið um fjöruna um stund og safn-
að í pokana.
Eftir dágóða stund kallaði afi í þær
og kvað kominn tíma til að borða
nestið. Var þá dregið upp úr bakpok-
anum hjá afa mjólk og brauðsneiðar,
og ekkert skilið eftir. Að loknum
snæðingi var hvolft úr plastpokunum
og athugað hvort rétt væri safnað.
Reyndist það allt vera skeljar, utan
ein krabbaskel, sem Svanfríður hafði
látið í sinn poka. Hún var nú heldur
ekki nema 4 ára.
Þegar heim kom voru allir orðnir
þreyttir og latir. Samt var tekið til við
að fægja skeljarnar og Elín límdi sín-
ar skeljar utan á vindlakassa og bjó
þannig til fallegan skeljakassa.
Slíkar fjöruferðir falla að vísu fljótt
í gleymsku, en þegar árin líða geta
þær vakið upp unaðslegar endurminn-
ingar, sem glatt geta þreyttan huga og
slegið bjarma fram á veginn. Þá get-
ur hinn fullorðni maður þakkað guði
fyrir þá vizku, sem náttúrulífið hefur
gefið honum. Aldrei má gleyma því,
að faðir vor himneskur er á bak við
allt sem við sjáum og skoðum. Því er
oss skylt að þakka honum í bænum
okkar.
Jón afi.
BJÖRN RIDDARI, VE 127.
StærS 53 smálestir brúttó. Smíðaár 1878. Umbyggður 1942.
Heimahöfn Vestmannaeyjar.
í:i?£S2S2S2S2SSS2SSSSSSSiiS£S£SSS2SiSÍSSSSSSS£SSSSSSS£SSSSSSSSSSSSSSS2S£S2S£SSSSSSSSSSSSS£S2SSS2SSgSSSSSS2SSS2S2SSg2SS
SKIPAMYNDÍR
117