Æskan - 01.03.1967, Blaðsíða 51

BJÖSSI BOLLA
Teikningar: J. R. Nilssen. — Texti: Johannes Farestveit.
1. Bjössi hefur af tilviljun komizt á
leiðarenda með skóna hans stóra Jóns
og er nú að segja honum frá livernig
allt geklt til á leiðinni, og hvernig
standi á veru þeirra félaga þarna í
hlöðunni. „Jæja, strákar mínir, þið lent-
uð á réttum stað, og það var það bezta,“
segir stóri Jón. „Og nú komið þið inn
með mér og fáið eitthvað heitt að
drekka, til að liressa ykkur.“ — 2. Á
leiðinni út úr lilöðunni tekur stóri Jón
upp falskt skegg, sem liggur frammi við
dyrnar. Hann lilær við og segir: „Eigið
])ið þetta?“ „Nei, nei, strákarnir hafa
auðvitað misst þetta, þegar þeir flýttu
sér í burtu. Það gæti samt komið sér
vel að hafa svona lagað,“ segir Bjössi
um leið og hann tekur við því og sting-
ur því i vasa sinn. -— 3. Drengirnir hafa
nú fengið ágætan morgunverð hjá stóra
Jóni. „Það er kominn ágætis skíðasnjói'
og það gæti verið gaman að fara á
skíðum og reyna nýju skóna og ný-
smurð skíðin. Og þið, strákar mínir,
getið sem hezt staðið aftan á.“ — 4.
Strákarnir eru til í ]>að og nú leggja
þeir af stað og bruna á rjúkandi ferð
niður brekkurnar. Þetta er nú spenn-
andi! Allt gengur vel meðan ]>eir renna
áfram niður brekkurnar. — 5. En svo
Uemur ltröpp beygja og þá er ekki að
sökum að spyrja. Bjössi missir jafn-
vægið og stingst beint á liöfuðið i ný-
fallinn snjóinn. Ferðin er svo mikil á
stóra Jóni að liann sér livorki né heyrir.
Og þegar Bjössi hefur jafnað sig eftir
hyltuna, þá eru þeir komnir úr augsýn
fyrir næsta hæðardrag. — (i. Bjössi
hafði heyrt stóra Jón vera að tala eitt-
Iivað um að bezt væri að fara ofan i
kaupstaðinn, úr því hann væri kominn
á skiðin — og allt gengi svo ágætlega á
nýju skónum — og sklðin rynnu svo vel
svona nýsmurð. — Bjössi kafar nú snjó-
inn og kuldinn bítur hann í andlitið.
Þá dettur lionum skeggið í lmg, dregur
það upp úr vasa sínum og bindur á sig.
„Jæja, þetta hlýjar nú dálítið," tautar
Bjössi við sjálfan sig, ]>ar sem liann
þrammar áfram i ]>ungri færðinni.

„Þegar ég var lítill, tók ég
11111 lýsi á liverjum morgni."
. *>Er hað þess vegna, sem nef-
1 'í‘ þér er svona rautt, frændi?"
Kennarinn: Hvaða fugl er
lirafn?
Siggi: Söngfugi.
Iíennarinn: Hvernig stendur
á ]>ví, að þú segir aðra cins
vitleysu, drengur?
Siggi iitli: Nú -— hann pahhi
segir, að húu mamma syngi
eins og hrafn.
Kennarinn: —- Ef ég segi:
„Ég er farinn!“, er það þá rétt
mynduð setning, Pétur lilli?
Pélur: -— Nei!
Kennarinn: — Nú. Hvers
vegna ekki?
Pétur: — Vegna þess að þér
eruð hérna enn þá!
Gesturinn: „Já, lierbergið er
litið, en maður verður víst að
sætta sig við það eina nótt. Og
hér er svo lágt undir loft.“
Stúlkan: „Eruð þér vanur að
standa uppréttur í rúminu, þeg-
ar þér sofið?“
151