Æskan - 01.09.1967, Qupperneq 19

INGIBJÖRG ÞORBERGS: wr*1
nítarinn niin n“
(J1 Idí 1IIII III1II II ■ Ífr <<|||||

Flestir hafa heyrt talað um „dúr“ og „moll.“ Baldur og
Konni segja, að þegar maður spili í moll, verði maður
svo syfjaður, að maður verði að fá sér dúr! Hvað sem til
er í því, þá er moll-hljómurinn angurblíðari en dúr-
hljómurinn, en við förum ekki út í neinar hljómfræði-
legar útskýringar hér. Samt sem áður er nauðsynlegt að
geta spilað einföldustu moll-hljómana á gítarinn sinn,
því að mörg lög eru samin í moll-tóntegundum. Nú eru
þeir, sem hafa æft sig frá byrjun þessara þátta hér, orðnir
svo vel æfðir í ýmsum dúr-hljómum, að þeir geta ekki
verið þekktir fyrir að kunna ekki að spila lag eins og t. d.
„Á Sprengisandi,“ en það er ekki von á öðru, því að lagið
er samið í moll-tóntegund. Nú skulum við æfa lagið í
„A-moll“ og ég læt fylgja teikningar af gripunum, og
merki einföldustu skiptingar inn á textann.
Gangi ykkur vel!
E*

VJ fl y

1
%

Kærar kveðjur!
Ingibjörg.
Am
Ríðum, ríðum, rekum yfir sandinn,
E7
rökkrið er að síga á Herðubrcið,
Am
álfadrottning er að beizla gandinn,
E7
ekki’ er gott að verða’ á hennar Ieið,
Am Dm Am
vænsta klárinn vildi’ eg gefa til
E7 Am E7
að vera kominn ofan í Kiðagil.
Am Din Am
Vænsta klárinn vildi’ eg gefa til
E7 Am E7 Am
að vera kominn ofan í Kiðagil.
A-moll
Ath.: í Dm má hafa
finnst það betra.
Am
Itíðum, ríðum og rekum yfir sandinn,
E7
rennur sól á bak við Arnarfell,
Am
hér á reiki er margur óhreinn andinn,
E7
úr því fer að skyggja’ á jökulsvell,
Am Dm Am
drottinn leiði drösulinn minn,
E7 Am E7
drjúgur verður síðasti áfanginn.
Am Dm Am
Drottinn leiði drösulinn minn,
E7 Am E7 Am
drjúgur verður síðasti áfanginn.
3. fingur, þar sem merkt er 4., ef ykkur
Am
Þei þei, þei þei, þaut í holti tófa,
E7
þurran vill hún blóði væta góm,
Am
eða líka einhver var að hóa
E7
undarlega digrum karlaróm,
Am Dm Am
útilegumenn í Odáðahraun
E7 Am E7
eru kannske að smala fé á laun.
Am Dm Am
Útilegumenn í Ódáðahraun
E7 Am E7 Am
eru kannske að smala fé á laun.
327