Æskan

Volume

Æskan - 01.01.1970, Page 10

Æskan - 01.01.1970, Page 10
ríkisárum kalíians Harún Al-Rashids bjó auðugur kaupmaður í Bagdað. Hann átti einn son, Abu Hassan að nafni, þrítugan mann og hinn mannvænlegasta. Nú bar svo til, að kaupmaðurinn andaðist og erfði þá Hassan sonur hans mikinn auð. Hassan hugsaði sér nú að njóta lífsins og skemmta sér ærlega, en þó með þeirri gát að eyða í það aðeins helmingi eigna sinna. Fyrir liinn helminginn keypti hanri sér fasteignir. Meðan Hassan sóaði skemmtanafé sínu eignaðist hann marga skemmtilega vini, sem voru honum hjálplegir við að koma fénu í lóg. Einn góðan veð- urdag voru svo peningarnir þrotnir, og jtá hurfu einnig vinirnir út í veður og vind. Þetta með eyddu peningana kom þó ekki svo mjög að sök fyrir Hassan, Jrví að hann átti miklar eignir eftir í föstu ié. En honum Jrótti Jtetta skrítið með vinina horfnu. Voru Jteir í raun og veru svona falskir? Honum datt nú í hug að prófa þetta og bjó sig í hina fátæklegustu tötra. Síðan gekk hann á fund sinna gömlu vina og betlaði. Þá kom það upp úr kat'inu, að enginn þeirra vildi hjálpa honum, og sumir voru meira að segja svo harðsvíraðir, að Jreir þóttust ekki Jtekkja hann í sjón. Þá hét Hassan Jrví, að hann skyldi aldrei sýna neinum gestrisni framar. Að vísu hugsaði hann sér að bjóða ókunnugum heim til sín og veita vel, en láta Jrá svo fara að morgni næsta dags og bjóða Jteim aldrei til sín aftur. Þá var hann vanur að segja við gesti sína: „Undri/.t ekki, vinátta mín er úti. Allah veri með Jjér.“ Þetta gekk Jaannig nokkurn tíma. Þá var það eitt sinn að sjálfur kalífinn, Harún Al-Rashid gekk framhjá Hassan, Jrar sem hann sat niðri á bryggj- unni í Bagdað. Hassan Jaekkti hann ekki, Jtví að kalífinn var klæddur sem kaupmaður. „Herra minn,“ sagði Hassan. „Ég býð Jtig vel- kominn til Bagdað og bið Jrig að gera svo vel að ganga heim í hús mitt og Jriggja kvöldverð hjá mér.“ Kalífanum fannst hann ekki geta neitað svo vin- gjarnlegu boði og þáði Jtví að ganga heim með Hassan. Hann fékk líka ágætan mat að borða og gestgjafinn, Hassan, var svo skemmtilegur í orðræð- um, að kalífinn brosti og hló næstum allan tímann. „Ekki veit ég, hvernig ég get launað Jtér Jretta ágæta kvöldboð," sagði kalífinn. „Er nokkuð, sem ég get gert fyrir J)ig?“ „Nei, Jtað held ég ekki,“ svaraði Hassan. „Ég hef Jrað svo gott á allan máta. Hið eina, sem angrar mig, er þetta með prestinn, sem er sálusorgari okk- ar hér í jressum bæjarhluta. Bæði hann og nokkrir fleiri, sem starfa við moskuna, eru miklir slúður- berar. Gróusögur [teirra hat'a komið mörgu illu til leiðar hér um slóðir. Ef ég gæti fengið eina ósk, sem uppfyllt yrði, þá væri hún sú, að ég mætti vera Harún Al-Rashid kalííi svo sem einn dag. Þá gæti ég kippt Jtessu í lag.“ Kalífinn skemmti sér konunglega við Jressar sam- ræður og hugsaði sér strax að gera nú dálítið að gamni sínu. Án Jtess Abu Hassan yrði Jress var, Og á svipstundu hvarf Leiður. Hviss! Nú lék enginn á lúður lengur. Enginn söng og dansaði af kæti. Enginn óþekktarormur var lengur í eyrum Óla, Eftir þetta reyndi Óli ávallt að vera glaður og góður við aðra. Stundum gleymdi hann þvl. En hann reyndi þá að bæta fyrir það. Enginn veit í rauninni, hvert óþekktarormarnir fóru. Og vonandi hverfa þeir alveg að lokum. Eitt er víst. Óla hafði aldrei liðið eins vel og nú. Þórir S. Guðbergsson. 10

x

Æskan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.