Æskan - 01.01.1970, Qupperneq 13

gömlu mönnunum tveimur. En allt í einu sá hann gul-
um skrokk bregða fyrir. Það var ung ljónynja í veiði-
hug og rakti slóð unga mannsins hvíta. Gat það verið,
að maðurinn tæki ekki eftir því, að nú brotnaði grein
að baki hans? Aldrei hafði Tarzan séð Sabor — ljónið
— svo klaufalegt. En hvíti maðurinn tók ekki eftir dýrinu
og hélt álram að kalla, og brátt mundi Ijónið stökkva,
ef það á annað borð var í veiðihug, en ef til vill var það
ekki soltið, og reynandi væri þá að hræða það á brott.
A sömu stundu kvað við hátt öskur mannapa í veiði-
hug og Sabor, sem líklega var ekki svöng, lagði niður
skottið og hraðaði sér á brott, slík var virðing hennar
fyrir flokki stóru apanna.
Clayton hrökk við. Aldrei á ævi sinni hafði hann heyrt
jafn hræðilegt öskur. Hann var að vísu sæmilega hugað-
ur maður, en ef maður hefur nokkru sinni fundið til
lamandi óttakenndar, þá fann William Cecil Clayton,
elzti sonur lávarðarins af Greystoke, til hennar þarna í
skógarþykkninu. Hann varð var við það, að stórt dýr fór
fram hjá honum á vinstri hönd, og þetta hræðilega óp
ofan út trjánum varð til þess, að kjarkur hans þvarr,
enda vissi hann ekki, að ef til vill átti hann þessu öskri
líf sitt að launa. Og því síður datt honum í hug, að
dýrið, sem gaf frá sér þetta hljóð, var frændi hans —
hinn rétti lávarður af Greystoke.
Dagur var nú að kvöldi kominn og Clayton hugði að
gömlu mennirnir væru nú sennilega komnir heim til
kofans aftur. Hann sneri því af leið og hélt í þá átt, er
hann hugði að kofinn væri.
Tarzan til mikillar undrunar stefndi nú ungi maðurinn
lengra inn í skóginn í áttina til þorps Monga. Það var
auðséð, að hann var rammvilltur orðinn. Tarzan skildi
jtetta ekki. Enginn mundi halda til móts við hina svörtu
hermenn Monga með aðeins eitt spjót að vopni, og þar
að auki var sýnilegt, að hann kunni vart að halda á því,
hvað þá kasta því. Og ekki fór hann á eftir gömlu mönn-
unum. Hann var fyrir löngu kominn yfir slóð þeirra
án þess að hafa tekið eftir henni, en Tarzan sá vel, þegar
þeir fóru yfir hana.
Þessi ókunni hvíti maður hlaut fljótlega að verða dýr-
um skógarins að bráð, ef hann fylgdi honum ekki fast
eftir. Ekki tók til dæmis hvíti maðurinn eftir því, að
Númi — karlljónið — var þarna alveg á næstu grösum,
°g þó. Clayton heyrði dýr læðast að sér frá hægri, og
allt í einu bergmálaði ljónsöskur í skóginum. Clayton
sneri sér snöggt að runninum og brá spjóti sínu sér til
varnar. Myrkrið var að skella á. Allt var hljótt eitt andar-
lak. Clayton stóð hreyfingarlaus með spjótið á lofti. Hann
sá nú ljónið innan við tuttugu skref frá sér. Það var
stærðar ljón með mikinn makka.