Æskan - 01.02.1973, Blaðsíða 7

Teikning þessi er gerS af drengnum, sem sagan er sögS af.
^slda Mtia bænum sínum eins hreinum og unnt var. Góifin
hfé henni voru alltaf hvítskúruð, þau voru ekki fyrir hund-
ana, því aS þeir gátu ekki farið úr skónum eða þurrkað
sér á mottunni. En vænt þótti afa hans um hestana sína.
^eir voru vinir hans. Afi hans var fámáll eins og hestarnir.
^eir skildu hver annan.
Hann hlýtur að hafa fengið elsku til dýranna frá afa
sinum, enda heitir hann eftir honum. Nú er afi hans dáinn.
^eir nafnarnir sáust aldrei. En ekki getur hann hugsað
Ser annað en afi hans sé hjá guði.
^egar hann var í Þýzkalandi — hann fer stundum til út-
landa með pabba sínum og mömmu því að pabbi hans þarf
a<5 vinna stundum [ útlöndum — voru sextán hérar í næsta
húsi, þar sem hann bjó. Og kýrnar á túnunum voru með
bjöllur og leðuról um hálsinn, því að þær máttu ekki iýn-
ast f skóginum. Honum fannst þetta ævintýri, og hann er
n^Jög hrifinn af öllum ævintýrum, ef þau fara vel. Skammt
Þarna frá var líka lítill asni, þeir urðu miklir vinir. Asninn
Var me5 löng eyru, hann var Ijósgrár og ósköp lítill. Hann
haf5i líka bjöllu [ leðuról um hálsinn. Kannski var þetta
asninn sem foreldrar Jesú-barnsins komu á til Betlehem
' 9uÖssögunum. Þó er það ekki alveg víst. Eitt sinn kom
drengurinn heim dapur í bragði og sagði að flugurnar
hefðu étið sár við augað á asnanum. Hann fór með smyrsl
°9 setti [ sárið og heftiplástur yfir. Næsta dag var sárið
gróið.
Hann varð líka mikill vinur héranna og fékk það hlut-
Verk að gefa þeim að borða kál, gömul epli, gulrætur,
banana, hart brauð og kartöflur með hýði. Og hann gaf
þeim alltaf helmingi meira en þeir áttu að fá. Samt voru
þeir alltaf 'svangir og það kom vatn í munninn á þeim hvert
sinn sem drengurinn birtist. Þeir hljóta að hafa saknað
hans, þegar hann fór. Og fuglarnir sem hann gaf á hverj-
um degi. Þeir áttu heima í skóginum eins og dádýrin og
komu fljúgandi að fuglahúsinu lil að borða. Svo hurfu
þeir aftur inn í skóginn til að syngja fyrir trén og blómin.
Skyldu þeir hugsa um, af hverju drengurinn fór? Eða hvert
hann fór? Hann hugsar oft til þeirra, en þó einkum iil
héranna. Hann trúir ekki öðru en vel sé hugsað um þá.
Kannski er söngur fuglanna eítthvað breyttur eftir að
hann fór. Og kannski er þeim kalt [ skóginum, því að nú
er kominn vetur í Ölpunum. Það er oft meiri snjór í skóg-
inum en heima á Islandi.
Hann hafði óskaplega gaman af að sjá apana i dýra-
garðinum, ekki sízt górilluapana. En eitthvað var hann
hugsi út af stóra górillupabbanum: hvað hann hámaði f
sig bananana og eplin og hugsaði lítið um börnin sín.
Hann át mest af öllum og hugsaði bara um sjálfan sig.
Svoleiðis pabba vildi hann ekki eiga sjálfur. Og kannski
eru allir pabbar einmitt svona, ef að er gáð.
í Frankfurt bjó hann í hóteli sem heitir Merkúr. Þar
býr stór og fallegur sjeferhundur, eins og þeir sem lög-
reglan notar. Þeir eru svo gáfaðir, en geta víst verið
hættulegir. En áður en fyrsti dagurinn var liðinn var hann
og hundurinn — það var tík sem heitir Lólíta — orðnir svo
góðir vinir að þegar pabbi hans ætlaði eitt sinn að hjálpa