Æskan - 01.02.1973, Qupperneq 31

Mjólkin er
mikilsverðari
en tannbursti
í Tímariti sænskra tannlækna birtist
s- sumar grein eftir prófessor Lennart
Krook, sem tjáSi lesendum, að það sé
hættulegra að sneiða hjá mjólk i nær-
lr>gu fóiks en að gleyma að bursta tenn-
urnar.
Lennart Krook hefur um undanfarin
®r starfað að tannrannsóknum og f því
starfi komizt að raun um, að í engum
matvælum er að tiltölu jafnmikið af
auðnýttu kalki og f mjólkinni og það
hefur sýnt sig, að tannlos hjá fjölda
fólks hefurverið mest áberandi þar sem
^iólkurneyzla hefur verið minnst, en
'annlosið sýnir sig alltaf að vera ná--
tengt veilum í tannholdinu.
Aður var álitið, að tannlos stafaði af
veilum í sjálfum tanngörðunum — kjálk-
unum — en rannsóknirnar hafa leitt í
'jós, að skemmdirnar byrja alltaf í sjálfu
tannbeininu. Veilurnar koma alltaf fram
vlð að kalk skortir, og við það truflast
hlutfallið milli kalks og fosfórs. Að þess-
um niðurstöðum fengnum hafa tann-
læknar þar i landi reynt að láta bæta
kalkgjafa i fæðuna og það hefur alltaf
leitt til bata.
Rannsókn frá 1965 sýndi, að meðal-
þörf manns fyrir kalsfum daglega sé 797
mg og börn og unglingar þurfi að
minnsta kosti 1400 mg eða jafnvel tvö-
falt á við fullorðna. Mjólk og ostar eru
mikilvægustu kalklindir fæðunnar. I
venjulegu fæði er hvergi auðnýttari
kalklindir að fá en einmitt í mjólk og
ætti hver maður að neyta að minnsta
kosti 0,7 lítra mjólkur á dag til þess að
tryggja tannheilsuna.
i Svíaríki fækkar kúm stórlega þessl
árin og neyzla mjólkur og mjólkurvöru
að sama skapi. Vegna þverrandi tann-
heilsu fólks er umrædd þróun mjög var-
hugaverð, segir prófessor Krook, og
andróður sá, sem sumir hafa haldið uppl
gegn mjólkurneyzlu, er í fyllsta mæll
ábyrgðarlaus og fávísleg fyrirtekt.
Grein prófessorsins hefur vakið mikla
eftirtekt og fjöldi tímarita um Norður-
Evrópu hefur endurprentað hana eða
úrdrátt úr henni að minnsta kosti.
mu nálægt honum, með ógurlegum hnefahöggum. Hann
þögull og um varir hans lék sama brosið og þegar
ko
barðist
hann barði manninn, sem smánaði hann. En það virtist
^lugsandi, að þeir gætu varizt til lengdar öllum þessum
1 umi af hnífum og rýtingum, sem beint var að þeim.
L°ksins gat Tarzan náð einum af áköfustu sækjend-
Ur>um, afvopnað hann og notað hann síðan sem eins kon-
'll sbjöld, meðan þeir félagar hörfuðu til bakdyranna.
ar*an nam staðar sem snöggvast á þröskuldinum, hóf
T
■^tabann á loft og kastaði lionum síðan eins og fisi framan
‘l hóp árásarmannanna. Því næst stukku þeir út í liálf-
r°kkur bakgarðsins, en þar réðust tveir menn á þá og
leyptu af skammbyssum sínum. Tarzan stökk á þá eins
°S íjón úr launsátri. Sá fremri lá að sekúndu liðinni flatur
a jörðinni, afvopnaður og með brotinn úlnlið. Hnífur
‘■^bduls sá um hinn um leið og hann reyndi að beina
>ssu sinni að þeim. Æðisgenginn lýðurinn úr kaffihúsinu
var nú að ryðjast út í garðinn, en þá fann Tarzan allt
í einu, að hendi var stutt mjúklega á öxl hans og hann
heyrði rödd, sem sagði:
„Fljótir, lierra, þessa leið á eftir mér.“
„Komdu, Abdul!“ kallaði Tarzan til félaga síns. „Við
getum ekki verið verr staddir en einmitt hér."
Konan fylgdí þeim upp mjóan stiga, er lá upp til her-
bergis hennar.
29