Æskan - 01.02.1973, Blaðsíða 50

Texti: Johannes Farestveit.
Teikn.: Solveig M. Sanden
ERTU GLÖGGUR
Hér sérðu 6 mismunandi
hluti: Tening, stjörnu, blýant,
blóm, vekjaraklukku og ró. Eitt
er sameiginlegt með þeim öll-
um. Hvað er það?
/
Lausnin er:
•g nje juuoj e j!ujb}ub>)
‘9 me uigoiqeujpiq ‘9 nje u|
-ujoqnujoíjs ‘9 nje mnuijueAiq
e jiujejue>| ‘9 nja mnuBuiuaj
g jeujnddop ‘9 je ue>|>|n|»
SKÁK
Drottningarfórn þykir alltaf
„flott" I kappskákum, og erekki
beitt nema að vel yfirlögðu ráði.
Hér kemur dæmi um eina slika,
sem kom fyrir I skák, er tefld
var f Mannheim 1958. Hvítt
hafði Schandalik gegn Keller og
lék nú:
7. RxR! - BxD 8. - Bb5+ -
c6 - 9. dxc6 - Dc7 - 10. cxb 7+
- Kd8- 11. Rxf7 mát.
j'
-
BIÖSSI BOLLA
1. Þegar Bjössi og Þrándur standa þarna á veginum og ræða saman, kemur Þrúða
og fer geyst. „Að þú skulir vera að þvælast með barnavagn í þessari færð!“ kall-
ar Þrándur til hennar. „Já, nú er ég orðin þreytt, svo að ég á;Ua að taka litlu'
systur upp og bera hana það sem eftir er leiðarinnar til kaupmannsins, en þangað
er ferðinni heitið.“ — 2. „Já, gerðu það bara, við skulum passa fyrir þig vagninn
á meðan,“ segir Bjössi. Þrándur segir hlæjandi: „I>að er nú alveg éins og að láta
geithafur passa heypoka að skilja vagninn eftir i höndunum á Bjössa.“ Þrúða
stappar niður fætinum og hlær: „Þið skuluð ciga mig á fæti, ef vagninn er ekki
hér, þegar ég kem aftur.“ — 3. Þrúða er varla komin i hvarf, er Bjössi fær hug-
myndina! „Við skulum láta Snata í vagninn til að halda honum heitum, þar
til Þrúða kemur aftur með barnið, hvað segirðu um það?“ Þrándur hlær. „Væri
bara ekki bezt að leggja þig i vagninn?" — 4. Snati er ánægður og lygnir aftur
augunum, þegar hann kemur undir sængina, og líður auðsjáanlega vel. — 5. Með-
an þeir eru að sýsla við þetta, kemur læknisfrúin gangandi að baki þeirra. „Góð-
an daginn, drengir mínir. Er það sem mér sýnist? Ert þú nú orðinn barnfóstra,
Þrándur minn? Ég var búin að frétta, að ]>ú hefðir eignazt bróður í haust. Það
er fallcgt af þér að hjálpa móður þinni.“ — 6. Læknisfrúin, sem er mjög nær-
sýn, fer að líta á barnið, sem geltir nú ógurlega. Frúin tekur bakföll. „Ósköp
er þetta undarlegur barnsgrátur, hann hefur kannski fengið kighóstann?" styn-
ur hún upp, „og hvað er þetta, andlitið er næstum svart! Upp á hverju hafið
þið fundið núna, drengir?"