Æskan - 01.04.1976, Qupperneq 59

ingjarCn so*na þorSi strákur ekki. Um nóttina komu ræn-
beir k ^ lle'rn ^egar Þeir fréttu um næturgestinn, spurðu
á s^r 6r ln9u- hvort þessi nátthraín mundi hafa peninga
leppa ’’ enin9a!“ hrópaSi kerling, „hann, sem varla hefur
ingi9 utan á sig. Nei, þetta er víst guðsvolaður aum-
íttu^g^an rær|ingjarnir voru að skeggræða um hvað þeir
9®ra við strákinn reis hann á fætur og ófeiminn
spurði hann þessa karla hvort þá vantaði ekki þjón eða
meðhjálpara. „Meðhjálpara? Jú, það getur þú bölvað þér
upp á,“ sögðu þeir.
9. Næsta dag vildu ræningjarnir prófa hvað strákur gæti
í faginu. Þeir sögðu við hann: „Við höfum frétt, að maður
nokkur ætli hér í gegnum skóginn með uxa sinn á leið I
sláturhúsið. Ef þú getur náð uxanum og komið með hann
hingað, færðu atvinnu hér hjá okkur.“
n°kku3U' strakur vildi reyna þetta, þótt það raunar stríddi
skó m -f moti samvisku hans. Hann tók með sér stóran
bar Se si!furspennu og hljóp með hann upp á veginn,
faidj ^ 1 íl<,e9t var, að maðurinn með uxann gengi. Síðan
S|9 í skóginum, rétt við veginn, þar sem hann
9at þó h 9 1 sKöginum, rett við vei
1 att auga með því, sem gerðist.
'• þetta
gekk eftir áætlun. Maðurinn með uxann kom
Og i
”Jú, . Var skórinn lá á veginum. Hann stansaði og sagði:
arna hefur einhver týnt fínum skó, en það vantar
bara hinn skóinn. Ef ég finn hann verð ég best búinn til
fótanna á næsta skógarballi og kona mín mundi verða í
sjöunda himni. En ég læt hann nú samt liggja, af því hann
er bara einn.“ Hann hélt svo áfram með uxann sinn.
12. Þegar uxa-bóndinn var kominn í hvarf, stóð strákur
á fætur, tók skóinn og hljóp sem eldibrandur gegnum
skóginn, styttri leið en vegurinn lá, og komst þannig fram
fyrir bóndann með uxann. Hann flýtti sér að leggja skóinn
á miðjan veginn og eins og áður faldi hann sig við veginn.
vers vegna settu menn steina á
9rafhauga manna í fornöld?
Það var til þess að hinir látnu
9ætu ekki gengið aftur. Síðar var
farið að gera steinana í manns-
mynd, þvl að talið var að sálir
hinna framliðnu settust að I þeim.
57