Æskan - 01.02.1980, Blaðsíða 19

In9ia prinsessan grét og sagðist elska annan og það var
Un9ur hirðmaður, svo ungur að hann gat ekki enn orðið
r|ddari. Prinsinn sá að hér var nú heldur betur illt í efni.
Sjálfur var prinsinn ánægður að vera laus við
svörtu herklæðin og heiðursstöðuna og hann flýtti sér á
9amla veginn, leiðina til litla hússins á krossgötunum.
Eins og fyrr stóðu þau bæði við gerðið, gamli maðurinn
°9 fallega stúlkan. Aldrei hafði sá gamli verið svona
feiður og hann sagði prinsinum það hreint út að nú fengi
hann ekki fleiri herklæði hjá sér. En stúlkan virtist aldrei
hafa verið ánægðari, hló og gerði að gamni sínu.
26. Allan daginn var prinsinn að tína ber af kirsu-
Þerjatrjánum, og þau hlógu og gerðu að gamni sínu. Ja,
Þetta var nú aldeilis munur eða að vera prins og lifa
aldrei við neina ánægju og þurfa að taka þátt í öllum
Þessum leiðinlegu hirðsiðum.
27. Samt sem áður fékk gamli maðurinn prinsinum
hest og góð klæði morguninn eftir, og afhenti hann
honum þau sjálfur og sagði við hann að skilnaði: „Farðu
veginn sem liggur beint af augum.“ En stúlkan sást
hvergi.
28. Prinsinn fór nú veginn, sem lá beint af augum, og
ekki hafði hann farið langt, þegar hann kom að borgar-
hliði. í borginni sagði fólkið honum að prinsessan hefði
horfið skyndilega og enginn vissi hvar hennar væri að
leita. Konungurinn hafði látið þau boð út ganga að hver
sem fyndi hana fengi hana fyrir konu.
29. Þegar prinsinn heyrði þetta, varð hann lítið hrifinn,
en sneri hesti sínum við og á harða spretti hélt hann til
baka og fólk heyrði hann hrópa: „Nei, nú er nóg komið.
Mig langar ekkert til að leita að duttlungafullri og
sjáIfselskri prinsessu, sem nú er einhvers staðar að fela
sig.“
Æskulýöur íslands er akurinn.
ÆSKAN er sáðmaðurinn.
ÆSKAN mun alltaf verða ung,
ánægjuleg og fróðleg.
Afgreiðsla ÆS
I rS |
vegi 56, sími 17336
17