Æskan - 01.02.1980, Síða 21

/-------------------------------------
OKKAR DAGLEGA LÍF (smábrot)
"N
J
Við erum hérna þrjú systkini, sem langar að senda þér
smá sögubrot af daglegu lífi okkar, að leik og í störfum.
Við erum öll á sitt hvoru árinu. En ég heiti Guðrún
^anney 5 ára, Ólafur Grétar 4 ára og Sigrún Guðný 3ja
ara- O9 við eigum heima hérna í Stykkishólmi í nýju húsi
sem var verið að byggja og er enn verið að byggja, því
Þaö er ekki nema hálfnað að innan. Við eigum að fá sitt
hvert herbergið. En við erum öll saman þrjú í einu. Það er
°fsagaman því það er svo stórt. En áður áttum við heima
1 Búðardal. Ég hugsa bara að það hafi verið minnsta
húsið þar í borg. hann þabbi minn er sjómaður á bát
hérna, hann er kokkur, því hann eldar matinn ofan í
karlana, sem eru með honum. En mamma er heima hjá
°kkur og hugsar um okkur. Það er hennar vinna og svo
hefur hún mikið að gera annað, því við erum svo mörg.
Fimm í heimili, sex með Snúð kisu okkar. En nú eru jólin
að koma og þá er margt að gera í tilefni þeirra. Það þarf
að kaupa jólin eða eitthvað til að gefa okkur. En pabbi
kaupir jólagjafirnar núna. Mamma gerði það í fyrra, en
Þau hafa alltaf skipst á með það ár hvert. En okkur langar
1 svo margt og mikið að mamma og pabbi eru alveg orðin
1 vandraeðum að ráða fram úr því öllu. En nú er stuttur
timinn til að hugsa það út svo þau verða að fara að slá
úotninn í það og við bíðum bara öll spennt eftir þessari
langþráðu stund. Margir eru pakkarnir orðnir er safnast
saman. Mamma er að sauma á okkur öll eitthvað fallegt.
En ég er elst og ég er í skólanum hérna hjá systrunum í
Hólminum (leikskóla). Það gerir að ég verð í alvöru skóla
naesta vetur þá er betra að vera búinn að læra aðeins að
vera hjá öðrum áður. Ég er frá kl 1—5 á daginn, hef
brauð og mjólk með mér í tösku. Það eru ofsa margir
krakkar með mér þar. En Ólafur og Sigrún eru soldið leið
yfir Því þegar að ég fer á stað. Þá segist ég bara ætla að
skreppa soldið og kem bráðum aftur, þá eru þau góð. En
a9 leik alltaf við þau fyrir hádegi. Við förum alltaf út um
leiö °9 birtir og erum úti framá matartíma. En þau fara
i'ka alltaf bara tvö út Ólafur og Sigrún og eru stundum úti
allan þann tíma sem ég er að leika mér niðrí skóla. Þau
eru alveg ferleg þegar þau eru saman. Þeim dettur svo
margt í hug að ég er alveg gáttuð yfir því. Renna sér í
mestu brekkunum hérna, hjóla, bílaleik í sandinum, bú-
húsinu eða snjóleik. Þetta er það helsta utandyra. Ólafur
datt í sumar og fótbrotnaði. Hann var lengi lengi brotinn í
9'fsi allur fóturinn hans. Þetta skeði í sveitinni, svo kom
hann heim. Þá urðum við að vera ofsa góðar og leika við
Þann því hann gat ekkert labbað eins og við. En svo einu
S|nni þá vorum við systurnar í eltingarleik hérna inni og
Þá datt sú yngri og hún meiddi sig svo agalega mikið og
kom líka mikið blóð úr munninum á henni. Svo þegar
mamma fór að skoða hvað hefði komið fyrir, þá var bara
soldið stórt gat á tungunni á henni. Þá þurfti að fara með
hana til læknisins, og hann saumaði tvö spor ítunguna til
að þetta batnaði. Og svo smám saman fór ó-ó-ið burtu.
En ég hugsa að það er betra að fara soldið hægar þá fer
þetta ekki svona illa. Okkur langar stundum heim í Búð-
ardal, þar var maður vanur öllu og við þekktum alla þar.
Mamma og pabbi fara stundum þegar hann er í fríi. Afi og
amma eiga heima þar í sveit og þá er gaman að skreppa í
bíltúr þangað inn í dali, eins og sagt er héðan. Þetta er
svo stutt á milli og hingað til Stykkishólms. Þetta finnst
hinum svo langt á milli. En nú dugar ekki að gleyma sér
alveg því nú fer sagan senn að enda og árið er líka á enda
komið. Og margar glaðar stundir þökkum við systkinin
þrjú hér á þessu ári. Með bestu kveðju til allra.
ÁRTRESmS
19