Æskan - 01.05.1983, Síða 23

„Krakkarnir kölluðu mig prófessorinn“
°9 kostaöi lítiö. Ég sé ekki eftir því.
Núna á ég gamla, tveggja hreytla
flugvél, og svo „Frúna" meö öðrum. Ég
eyði miklum tíma í þetta áhugamál.
Konunni finnst oft furðulegt þegar ég
Þarf að fara út á næturnar til aö snúa
Þeim fyrir vindinum eöa setja þær inn
°9 út. Það þarf mikið stúss í kringum
þær alveg eins og hesta.“
~ Ehu aldrei hræddur að fljúga?
”Jú, jú, ég er flughræddur að upplagi
°9 var alltaf flughræddur áður en ég tók
prófið. Það er máitæki sem segir að til
s®u tvær gerðir af flugmönnum - það
séu hræddir flugmenn eða dauðir flug-
æenn. Það er „mottó" sem allir flug-
æenn ættu að hafa fyrir kjörorð. Ég get
haett við að í hvert sinn sem ég flýg yfir
sió þá klæðist ég sérstökum flotgalla.
hetta er alltaf spurningin um að vera
v'ðbúinn öllu."
Nú var Ómar kallaður upp á svið og
var svo eldsnöggur að við vissum ekki
fVrr en hann var horfinn. Þegar hann
haté' sagt nokkra brandara og sungið
e'ff rokklag kom hann aftur baksviðs,
^óður og másandi. Svitinn lak af hon-
Urn en hann lét það ekki aftra sér og
hé'f éfram spjallinu eins og hann hefði
a|drei gert hlé á því. Tíminn var
naumur.
H^ekkst tvisvar á
Og áfram með flugið. Hefurðu
einhvern tíma lent í beinni lífshættu á
f|ugvél?
„Ekki svo ég viti. Mér hefur að vísu
ekkst tvisvar á í lendingu en það
^akaði engan. Lendingarhraðinn ersvo
'll1 á litlum vélum að maður getur
u9sanlega skrámst eitthvað - í mesta
iagi,-
Svo við tölum um rallið, hvað er
sv°na eftirsóknarvert við þessa íþrótt
Þar senn menn eiga i hættu að stór-
skemma bíla sína?
”Það fer eftir því hvernig er ke^
aö er hægt að fara í rall án þess
skemma bílinn. Ég get sagt þér li
ærni frá Ljómarailinu í fyrra. Þá kep
Urn við á bíl sem var keyptur með sti
Urri fyrirvara og seldum hann svo af
s>rax eftir keppnina. Hann var í þ
góðu ástandi að við fengum 10.000
krónum meira en við keyptum hann á.
Að vísu með öðrum kjörum og breyttu
verðlagi. Þannig að þú sérö að það er
hægt að eiga þessa rallbíla án þess að
skemma þá.
Þú spyrð hvað sé svona eftirsóknar-
vert við rallið. Skíðamenn hafa gaman
af því að fara niður svigbrekku. Þetta er
alveg nákvæmlega það sama; maður
er alltaf að reyna að sveifla bifreiðinni
gegnum hliðin án þess að fara út af
veginum."
- Er rallíþróttin ekki dýr?
„Jú, hún er dýr - víst er það. Allar
íþróttir eru dýrar. Það er líka að fara í
iaxveiði. Þar eyða menn líka bensíni."
Bindindið — mikils virði
- Er eitthvað til í þeim orðrómi að
þú sért að leggja rallið á hilluna?
„Já, ég var að gæla við þá hugmynd.
Ég er að minnsta kosti búinn að breyta
um stíl og fer ekki í hvert einasta rall
eins og ég gerði. Við getum sagt að
rallið komi í staðinn fyrir brennivínið.
Menn detta í það við og við. Ég tók
snemma ákvörðun um það að verða
bindindismaður og mun aldrei geta
þakkað það nógsamlega eða undir-
strikað hvað ég held að það hafi fært
mér mikið lán i lífinu. Ég þóttist sjá að
ég væri þannig manngerð að ég gæti
ekki ráðið við vínið. Ég á t. d. afskap-
lega erfitt með að neita mér um kók og
prins póló. Þarna sérðu hvernig ég
er.. .“ Það hrín í Ómari.
Umræðan snerist um annríki hans.
Dettur honum aldrei í hug að draga úr
vinnu sinni?
„Jú, það hvarflar stundum að mér.
Það má segja að maður hafi gert of
mikið af of mörgu. Nú, hvað um það,
fjölskyldan er stór svo maður getur ekki
hætt svo glatt."
- Kvarta börnin þín aldrei undan
fjarveru þinni frá heimilinu?
„Nei, þau gera það ekki, greyin. Ég
er eiginlega alveg hissa hvað þau hafa
verið þolinmóð öll þessi ár. En maður
reynir nú að gefa sér tíma til að taka
skák við strákana. Krakkarnir hafa
stundum farið með mér út á land þegar
ég hef verið að skemmta. Þegar ég var
íþróttafréttamaður þá fóru strákarnir oft
með mér í leiki."
Ekkert sumarfrí í 20 ár
- Tekurðu aldrei sumarfrí?
„Nei, ég skammast mín fyrir að segja
þetta. Ég hef ekki tekið sumarfrí síðan
ég var í skóla - í ein tuttugu ár.“
- Óttastu ellina?
„Nei, nei, það held ég ekki. Það má
segja að maður óttist eins og allir aðrir
að geta ekkert aðhafst í ellinni."
- Hvort er Ómar Ragnarsson
sprelligosi í einkalífinu eða alvöru-
gefinn?
„Ég er alvörugefinn í einkalífinu en
kannski meiri sprelligosi á vinnustað og
út á við."
- Hvað finnst þér um unga fólkið nú
á dögum?
„Ég held að maður geti sagt frá eigin
bæjardyrum og því sem maður sér í
kringum sig að unga fólið á ekkert góða
daga hvað snertir uppeldismál. Og tek
ég nú bara undir með gömlu konunni í
Reykhólasveit, henni Ólínu á Kinna-
stöðum, að það er bara merkilegt hvað
unga fólkið er.“
- Viltu segja eitthvað að lokum við
unga fólkið?
„Maður gerist kannski „gamlaður"
eða gamaldags af því að maður er
kominn á afaaldurinn en ég vil benda
unga fólkinu á að lífið er fullt af
skemmtilegum áhugamálum og mikið
atriði að færa sér þau í nyt. Umfram
allt á það að taka lífið létt og lifa í
takt við sjálft sig. Önnur leið til
hamingju er líka að taka aldrei fyrstu
sígarettuna eða fyrsta sopann.“
Þetta voru lokaorð Ómars Ragnars-
sonar og nú þurfti hann að rjúka. „Þú
hefur að minnsta kosti fengið eitthvað,"
sagði hann að skilnaði.
Konan beið úti í bíl eftir honum og nú
þurfti að aka í einum grænum til Kefla-
víkur í lokahófið út af rallinu. Luxem-
borg beið handan næturinnar.
Það gerði heldur ekkert til - Æskan
hafði fengið sitt.
Viðtal: Eðvarð Ingólfsson
Myndir: Heimir Óskarsson
23