Æskan - 01.05.1983, Side 50

FERÐIN TIL KÍNA
Palli padda kom til Karls og Maríu,
þar sem þau lágu í sólbaði í grasinu.
Komið þið sæl, sagði hann.
Sæll, svöruðu Karl og María.
Viljið þið hjálpa mér að grafa djúpa
holu? spurði Palli padda.
Karl og María sáu, að Palli padda bar
skóflu á annarri öxlinni.
Holu? sagði Karl. Hvers vegna ætlar
þú að grafa holu?
Ég skal segja ykkur það, sagði Palli
padda.
Ég hef ákveðið að fara til Kína, sagði
hann. Ég hitti rétt áðan Uglu vitru, og
hún sagði mér, að ég kæmist til Kína, ef
ég græfi nógu djúpa holu.
Karl leit á Palla og var eitt spurning-
armerki, en María kinkaði kolli við því,
sem sagt var.
Þetta er rétt, sagði hún. Kína er hin-
um megin á jörðinni, og jörðin er hnött-
ótt eins og epli. Við erum öðrum megin
á eplinu, en Kína hinum megin. Ef þú
grefur nógu djúpa holu, þá . ..
Áttu við, beint í gegnum jörðina, svo
djúpa holu? sagði Palli padda.
Já, já, sagði María. Ef þú grefur holu,
sem er svo djúp, að hún nær gegnum
jörðina, kemst þú til Kína.
Það er einmitt það, sem Ugla vitra
sagði mér, sagði Palli. Ég hugsa, að
hún sé ekki svo vitlaus. Komið þið, svo
byrjum við að grafa.
Síðan fundu þau góðan stað, þar
sem auðvelt var að byrja að grafa.
Ég held, að við ættum að grafa hér,
sagði Karl og benti á skuggsælan stað
undir stórri eik.
Maríu og Palla fannst það líka góður
staður til að hefjast handa á.
Hver vill byrja að grafa? sagði Palli
padda.
Ger þú það, sögðu Karl og María.
Palli padda andvarpaði og byrjaði að
grafa. Jarðvegurinn var mjög laus efst,
en eftir nokkra sentímetra varð hann
harðari. Þar voru rætur og steinar, sem
gerðu gröftinn erfiðan.
Sjáið hér, sagði Palli padda eftir dá-
litla stund og benti á holuna. Nú erum
við komin vel á veg.
Svitinn rann niður andlit hans, og
hann var orðinn rjóður af erfiði.
En heyrðu, Palli padda, sagði María,
við erum alls ekki komin vel á veg enn
þá, þú hefur aðeins grafið fimm sentí-
metra.
Hve langt þurfum við að grafa í viðbót
til að komast til Kína? spurði Palli padda.
Þúsund kílómetra, sagði María.
Palli padda yppti öxlum, þegar hann
heyrði það. Ég er orðinn þreyttur, sagði
hann.
Hann rétti Karli skófluna. Síðan rétti
hann úr sér í skugganum undir eikinni
og blundaði.
Karl gróf fimm til sex sentímetra í
viðbót. ij
Þá var hann orðinn þreyttur og;fekk
Maríu skófluna. '
Hún gróf um það bil einn sentímetra,
en þá heyrðu þau skyndilega rödd ein-
hvers staðar neðan úr holunni. Einhver
hrópaði: Hvert ætlið þið eiginlega að fara?
Palli padda stökk á fætur.
Við erum komin þangað, hrópaði
hann. Við erum komin til Kína. Þetta er
Kínverji.
Karl, María og Palli padda þutu að
holunni og störðu áköf niður.
En þetta var alls enginn Kínverji-
Þetta var ánamaðkur.
Fyllið holuna aftur, sagði hann. Mér
er svo kalt.
Hve langt er til Kína? spurði Pall'
padda ánamaðkinn.
Kína? sagði ánamaðkurinn. Um það
hef ég aldrei heyrt talað. Fyllið holuna
strax, og grafið á einhverjum öðrum stað-
Karl, María og Palli padda hjálpuðust
við að fylla holuna aftur.
Ég gæti trúað, að það væri auðveld-
ara að komast til Kína eftir einhvern
annarri leið, sagði Karl.
Já, þið getið farið, sagði Palli padda-
Ég fer ekki fet.
Kennari nokkur var að segja börn-
unum sögu af lambi, sem hefði
hlaupið burtu frá fjárhópnum og svo
hefði tófan drepið það.
Skiljið þið þetta? sagði hann. Ef
lambið hefði verið kyrrt í hópnum, þá
hefði tófan ekki etið það.
- Nei, sagði Siggi litli, því að þá
hefðum við etið þaö.
Skrýtlur.
Stína: Hvaö verður um kettina þeg-
ar þeir eru orðnir svo gamlir að þeir
geta ekki gengið?
Sigga: Þá kemur einhver og selur
pabba þá.
Sigga litla kom í næsta hús og sa
þar kisu með nýfædda kettlinga og
hún starði hugfangin á kettlingana
vera að sjúga móður sína.
„Svona gefur hún mamma Þin
honum litla bróður að sjúga“ sagö'
húsfreyja.
„Nei, hún gerir það ekki - v'ð
eigum engan kött“, sagði Sigga.
50