Æskan - 01.01.1986, Blaðsíða 33

Fleiri brandarar
Hér eru nokkrir brandarar frá les-
endum. Þann fyrsta sendi Hrafnhild-
ur Ósk Sigurðardóttir, Grófarseli 24
1 Reykjavík:
Mamma: Nonni minn, þú verður að
borða gulrót. Hún er svo holl.
Honni: Ég vil hana ekki.
Mamma: Gulrætur eru mjög hollar
fyrir augun — eða hefurðu nokkurn
tíma séð kanínu með gleraugu??
Hæsti brandari er frá Þórhildi Þór-
hallsdóttur í Hafnarfirði:
Einu sinni var maður sem átti
Páfagauk. Hann tók hann með sér til
næstu borgar þar sem hann ætlaði að
fylgjast með knattspyrnuleik og
hnefaleikakeppni. Þeir fóru saman í
flugvél. Þar lærði páfagaukurinn að
Segja: „Spennið beltin og verið við-
f’úin til lendingar.“ En svo þegar
hann fylgdist með hnefaleikakeppn-
'nni lærði hann að segja: „Kýl’ann,
^ýlann.“ Á fótboltakappleiknum
'ærði hann að segja: „Hraðar,
hraðar.“
Hag nokkurn fór eigandinn með
Páfagaukinn til kirkju. Þar spurði
Presturinn fólkið hvað það mundi
Segja ef það mætti bláfátækum
ntanni á götu sem væri hjálparþurfi.
f’á gall í páfagauknum:
„Kýl’ann, kýl’ann.“ Þá varð prest-
urinn svo reiður að hann tók páfa-
gaukinn og sneri honum í marga
hringi.
„Hraðar, hraðar," heyrðist þá í
honum.
Þá varð presturinn ennþá reiðari
og henti honum upp í Ioftið. En þá
gall aftur í páfagauknum:
„Spennið beltin, verið viðbúin
lendingu.“
Þriðji brandarinn er frá Gísla Ein-
ari Árnasyni 11 ára, Árholti 9, ísa-
firði.
„Mamma mín átti von á barni og
vinkona hennar ætlaði að segja litl-
um þriggja ára syni sínum fréttirnar.
Hún sagði glöð í bragði: „Veistu það
að hún Stína er með barn í mag-
anum?“
Þá fór sá litli að hágráta og sagði:
„Borðaði hún Stína barnið?"
Veggmynd af Söndru
og Madonnu
Hæ, kæra Æska.
Æskan er mjög gott blað en mér
finnst að það mættu vera fleiri
krossgátur og skrítlur í því. Svo
mætti koma veggmynd af Söndru og
Madonnu. Bless,
Lára Sæmundsdóttir,
Valshamri, Skógarströnd.
Gaman í Hagaskóla
Kæra Æska.
Fyrst af öllu vil ég þakka fyrir gott
blað. Síðan ætla ég að segja ykkur
dálítið frá sjálfri mér. Ég á heima í
Reykjavík og er í Hagaskóla. Það er
mjög gott að vera þar, -félagslífið er
ágætt. Svo er ég í leiklist og það er
mjög gaman. Mig langar að spyrja
ykkur þriggja spurninga.
1. Gætuð þið haft sérstaka kynn-
ingu á tónlistarmanninum Prince og
jafnvel veggmynd líka?
2. Gætuð þið efnt til smásagnasam-
keppni?
3. Má ég senda ykkur efni sem mér
finnst vanta meira af í blaðið?
4. Eiga myndir í teiknimyndasam-
keppnum að sendast á sama heimilis-
fang?
Með fyrirfram þökk,
Ein forvitin.
Svör:
1. Já, það stendur til fljótlega.
2. Það kæmi vel til greina. Það er
stutt síðan við efndum til pistlasam-
keppni eins og þú tókst kannski eftir
í 8. tbl. síðasta árs. Hver veit nema
við höfum smásagnakeppni síðar á
þessu ári?
3. Gjörðu svo vel. Leyfðu okkur að
minnsta kosti að líta á það.
4. Já, nema annað sé tekið fram.
Bálvaldur kvenna-
gull.
Einu sinni voru hjón. Þau áttu
einn son. Hann hét Bálvaldur, ekki
veit ég af hverju. En maðurinn hét
Armundur. Konan hét Signý.
Bálvaldur var ungur og efnilegur.
Eitt sagði hann við foreldra sína:
„Nú ætla ég að fá mér konu. Ég
ætla að sigla til næsta lands. Ég veit
um mjög fríða unga stúlku.“
Svo sigldi hann af stað.
Hann sigldi í þrjá daga og þrjár
nætur þar til hann kom að landinu.
Hann festi skipið og gekk á land.
Hann gengur að húsi og bankar.
Stúlka kemur til dyra. Henni bregð-
ur en verður líka ánægð.
„Hvað ert þú að gera hér?“ segir
hún.
„Ég er kominn að sækja þig,“ segir
hann.
Hún verður enn ánægðari.
Svo sigldu þau heim, Iifðu vel og
lengi og áttu börn og buru.
Ragnheiður.
33