Æskan - 01.01.1986, Blaðsíða 45

kóngsdóttirin
15. Ekki hafði hann orð um við kóngsdóttur.
En hið þriðja sinn er hann hugðist leggja leið
um landið var kóngsdóttir óðfús að fylgja hon-
um. Hún grátbað hann og kvaðst stöðugt bíða i
óyndi og örvæntingu. Smiður varð enn ekki við
ósk hennar.
17. — Það á hann þursinn sem níu höfuð á
búki ber, svöruðu hestasveinar. Höll á hann af
gulli. Gef þig ei þangað, þá mun óféti það éta
þig. —Undrar mig ef til er höll af gulli öll,
ansaði smiður og hélt sína leið.
16. Eftir nokkra göngu kom hann að hrossa-
stóði og gættu þess sveinar tveir. Hrosssin voru
svo strítt strokin að stirndi á og höfðu gullbjöllu
um makka. - Hver á þetta stolta stóð? innti
smiður.
18. Ei voru það ósannindi. Gullinn bjarmi
stóð af glæstri höll. Smiður hugði hana af öllu
öðru bera. Hann hlaut höndum taka fyrir augu
af ofbirtu enda höfðu þau oftar vanist svörtum
kolum og salla.