Æskan - 01.01.1986, Page 40

Framhaldssagan
Litla
rauða ryksugan
efllr Herdísi Egilsdóttur
—Þetta gengur ekki lengur,
hrópaði gamla konan upp einn
morguninn þegar þau hjónin
voru búin að ýta útblásinni
ryksugunni fram og aftur um
gólfin án árangurs.
— Ryksugan okkar er ónýt!
Við verðum að skila henni aft-
ur í búðina og fá nýja!
— Já, líklega verðum við að
gera það , sagði gamli
maðurinn dapur á svipinn.
Honum þótti slæmt að fallega
rauða ryksugan skyldi duga
svona illa.
Honum féll líka illa að þurfa
að skila henni, honum þótti
orðið svo vænt um hana. En
við því var víst ekkert hægt að
gera fyrst hún var hætt að gera
sitt gagn svo fljótt.
Gömlu hjónin klæddu sig nú
í yfirhafnir sínar og lögðu af
stað með ryksuguna. Þau
roguðust með hana á milli sín.
Það var erfitt því að ryksugan
var þung og leiðin var nokkuð
löng. Loksins komu þau
másandi og blásandi af mæði í
búðina með hana.
— Góðan daginn, stundi gamli
maðurinn upp og
40