Æskan - 01.07.1986, Síða 28

Frá heimsókn pólska biskupsins í
Olsztyn iog samstarfsmanna hans sum-
arið 1985. Ingþór er þriðji frá hægri.
Afi 300
Það eru ekki öll börn í heimin-
um sem líður eins vel og börnum
á íslandi. í Afríku deyja þúsund- \
irþeirra úr hungri í hverjum
mánuði. Finnst ykkur það ekki
ótrúlegt? Víðar í heiminum eru
börn semfá að borða en eiga
tœpastfötin utan á sig. Þannig er
það til dœmis í Póllandi. 77 ára
íslendingur, Ingþór Sigurbjörns- \
son, hefur sentpólskum börnum
fatnað í rúm fjögur ár.
Hann hefur lagt á sig ótrúlega mikla
vinnu við að safna fatnaðinum saman,
sækja hann á flutningastöðvar þegar
hann kemur utan af landi og fara heim
til fólks sem vill gefa í söfnunina en
hefur ekki aðstöðu til að koma fötun-
um til hans, annað hvort heim eða í
Templarahöllina, höfuðstöðvar Stór-
stúkunnar - en það er einmitt undir
merki Stórstúkunnar sem Ingþór send-
ir fatnaðinn. Hann hefur verið félagi í
stúkunni Framtíðinni í áratugi. Þegar
hann hefur svo safnað öllum fatnaðin-
um saman flokkar hann fötin — stund-
um með hjálp annarra og kemur þeim
fyrir í stórum trékössum. Þeir eru látn-
ir í gáma sem standa fyrir utan heimili
Ingþórs. Síðan eru gámarnir fluttir sjó-
leiðs til Póllands.
Ingþóri er þetta starf hugsjón. Þegar
einhverjir lýsa undrun sinni yfir því að
hann skuli nenna að standa í þessu
svarar hann að bragði:
Bræðralagið Kristur kenndi,
kærleiksverkin heiðra ber.
Ef þú réttir öðrum hendi
ertu að hjálpa sjálfum þér.
300 böm
En af hverju Pólland?
Ingþór svarar því.
„Það er stutt saga í kringum þa(^
íslenskur námsmaður í Skandinavm
skrifaði foreldrum sínum, sem e§
þekki, bréf fyrir jólin 1981. Hann
sagði frá pólskum unglingum sem satu
í kirkjufordyri einu allan messutímann
til að vekja athygli á vandræðaástan 1
sem ríkti í Póllandi. Þeir sögðu m-a-
frá heimili 300 munaðarlausra barna
sem ættu lítið af fötum og væru jda
búin undir vetrarkulda. Þessi lýsmg
snart þennan unga mann svo mjög a
hann sendi foreldrum sínum utanæ
skrift þessa heimilis með þeirri ósk a
þeir sendu börnunum eitthvað um Jo1'
28