Æskan - 01.07.1986, Blaðsíða 41

hyggða böndum...
Ljósmyndarinn Guðjón Eggertsson, heilsar einu af fjölmörgum Ijónum
í Zurich-borg.
^ol °g hita. Þó að áliðið sé er siglt fram
Ja fólki á sundi á miðju vatninu ! Og
^args konar farartæki eru þar á ferð:
raðbátar, seglbátar, árabátar og fót-
^'gnir bátar ! Meðfram ströndinni er
Vert húsið öðru fallegra og á pöllum
Sern ganga út í vatnið spígsporar fólk,
aýtur veðurblíðunnar og hyggur að
^tum sínum.
Að lokinni hringferð um vatnið er
ernan tekin á einkalest fyrir hópinn.
n hún flytur okkur ekki alla leið á
æturstað. Nei, öðru nær. Nú skal
gengið heim, langa leið í kvöldkyrrð-
inni, eftir skógarstígum - um lítil
sveitaþorp. Myrkrið er að skella á og
inni á milli trjánna er orðið dimmt.
Lengi er sungið og gasprað en leiðin er
löng og smám saman hljóðnar hópur-
inn. Um síðir heyrist aðeins fótatak og
því er ekki að leyna að æ þyngra er
stigið til jarðar.
Með í för er roskið fólk — leiðtogar
barnastúkna frá ýmsum löndum - og
því er gefinn kostur á að leggja leið
sína inn á hliðargötu að langferðabif-
reið sem flytur það til Greifavatns. En
það er ekki fyrr en eftir langa göngu —
og þrek þessa fólks er aðdáunarvert.
Þegar ég hef orð á því við eina konuna
ansar hún létt í bragði: „Þetta var nú
ekki mikið. Fólk, sem temur sér
heilbrigðar lífsvenjur, á auðvelt með
að ganga smáspöl!“
Við þetta hef ég ekkert að athuga
annað en það að leiðin var sannarlega
enginn smáspölur...!
Nóg að sinni en síðar dálítið meira
- mest í myndum. kh
41