Æskan - 01.07.1986, Blaðsíða 36

3. Rautt ljós í skóginum
Jói sat hátt uppi í tré.
Sólin skein
og það var hlýtt og bjart.
Honum leið vel
en hann saknaði Halla.
Halli var besti vinur hans.
Þeir voru í sama bekk.
Með honum hafði Jói
gert margt skemmtilegt.
Halli og Jói voru saman
í leyni-félagi
sem hét Svarta höndin.
Svarta höndin njósnaði um
bófa og kom upp um þá.
Seinna ætluðu þeir
að smíða sér kofa.
Þar gætu þeir haldið fundi.
Halli hafði aldrei
farið með í sumarfríið.
Mamma sagði að það væri
of þröngt í húsinu
og alls ekki rými
í bílnum.
Halli var heima á sumrin
að passa litlu systur sína.
Ef Ása Vala hefði bara ekki
verið svona stór og fúl
hefðu þau kannski getað
leikið sér saman.
En hún hafði fermst um vorið
og fengið vasa-diskó.
Hún var alltaf með það
í eyrunum
í eigin heimi.
Jói fékk stundum að
prófa tækið.
En þá fékk hann bara höfuð-
verk af öllu saman.
„Þú er algjört pelabarn,“
sagði Ása Vala.
Og Pési var svo lítill
að hann fór bara að grenja
þegar hann datt í skóginum-
Jói var mikið með pabba.
Saman höfðu þeir smíðað
kofa handa Pésa.
Pabba þótti gaman
að segja sögur.
Á kvöldin sagði hann þeim
af álfum í steinum
og dvergum í fjöllum.

36