Æskan - 01.02.1987, Blaðsíða 10

erlendis,“ sagði Albert. „Það var um
það leyti sem hugur minn stefndi á
verslunarnám í Edinborg í Skotlandi.
Ég innritaðist þar í skóla og hóf námið
haustið 1944. MacDougal var þá flutt-
ur utan og kom því þannig fyrir að ég
fékk að leika reynsluleik með Glasgow
Rangers. Strax að honum loknum var
mér boðið að skrifa undir áhuga-
mannasamning við liðið og ég þáði
það. Hann gilti fyrst í eitt ár en var svo
framlengdur annað ár. Ég lék með
félaginu í næstum því tvö keppnistíma-
bil. Engin laun voru greidd enda gekk
námið fyrir. Samningurinn tryggði
mér aðeins fast sæti í aðalliðinu. Það
var vonlaust fyrir útlending að fá at-
vinnuleyfi í Bretlandi á þessum tíma.
Margir knattspyrnumenn voru að
koma heim úr stríðinu og ekki vel séð
af yfirvöldum að útlendingar tækju frá
þeim starfið.
Seinnipart árs 1946 fluttist ég yfir til
London til að bæta við mig einum
námsvetri í verslunarfræðum. For-
ráðamenn Arsenal buðu mér þá sams
konar áhugamannasamning og ég
hafði hjá Glasgow Rangers þar sem
enn var loku fyrir það skotið að fá
atvinnuleyfi. Á friðardaginn, 11. nóv-
ember 1946, lék ég vináttuleik í París
með Arsenal. Þar ráku forráðamenn
nokkurra franskra félaga augun í mig
og 4-5 þeirra gerðu mér tilboð um
atvinnusamning. Það varð ofan á að ég
gekk til liðs við Nancy síðla árs 1947.
Þar með var ég orðinn fyrsti Norður-
landabúinn sem gerðist atvinnumaður
í knattspyrnu. Það hvatti marga knatt-
spyrnumenn, ekki bara hér heima
heldur einnig í Skandinavíu, til að
þreifa fyrir sér. Margir þessara manna
nutu aðstoðar minnar við samnings-
gerð lengi á eftir.“
“Hvíía perian“
Albert var aðeins eitt keppnistíma-
bil hjá Nancy. Aðdáendur liðsins gáfu
honum heiðursnafnið „Hvíta perlan“
eins og við minntumst á í inngangi
viðtalsins. „Svarta perlan“ var Mar-
ókkóbúinn Ben Barek. Mikil sam-
keppni var milli þeirra Alberts og öll
aðsóknarmet slegin þegar lið þeirra
áttust við.
Blaðamenn dáðust mjög að leikni Alberts.
Guðbjörn Jónsson, fyrrum knatt-
spyrnumaður úr KR, fylgdist með
fyrsta einvígi þeirra Alberts og Bar-
eks. Hann lýsti leiknum með eftirfar-
andi orðum í bréfi til bróður síns:
„Ég fór með Nancy til Parísar en þar
átti félagið að leika á móti hinu kunna
franska félagi, Stade-France. Nú fékk
Albert fyrsta tækifærið til þess að lofa
frönskum knattspyrnuunnendum að
bera sig saman við besta miðframherja
Frakklands, blökkumanninn Ben
Barek.
Þennan dag var mjög heitt í veðri.
Að sjálfsögðu háði það Albert mjög.
Jæja, leikurinn hófst. Virtist mér sem
leikið væri upp á líf og dauða. Hraðinn
og harkan í leiknum var eftir því enda
var þetta bikarleikur og liðið sem sigr-
aði hélt áfram keppni. Stade-France
hafði yfir í fyrri hálfleik: 2-0. Ben Bar-
ek skoraði bæði mörkin og gerði það
glæsilega. Þó að Albert tækist ekki að
gera mark var frammistaða hans engu
að síður góð. En það var honum í óhag
í hálfleik að Barek skyldi hafa tekist
að gera tvö mörk.
í seinni hálfleik snerist dæmið við.
Albert var maður vallarins í orðsins
fyllstu merkingu. Hann skoraði þrjú
mörk en eitt þeirra var dæmt af vegna
rangstöðu. Þessi mörk skoraði Albert
eftir að hafa leikið stórkostlega á hinn
kunna danska knattspyrnusnilling,
Arne Sörensen. Það virtist ekki nokk-
ur vafi á því að Albert og blökkumað-
urinn væru þess vel vitandi að leikur-
inn skæri úr því hvor þeirra hreppú
titilinn: Besti knattspyrnumaður
Frakklands. Gerðist Barek svo heitur1
leiknum að í lok hans gekk hann til
Alberts og bauð honum að slást við
sig. Albert hélt höndunum niður með
síðum og bauð honum að slá ef hann
langaði til þess. Var gengið á miHj
þeirra og komið í veg fyrir frekarj
aðgerðir. Þessum leik lauk með sign
Nancy 3-2.
Frönsk blöð skrifuðu mikið um
leikinn og sögðu að Albert hefði unnið
leikinn fyrir Nancy og sigrað Barek-
Franskir blaðamenn skrifa mikið um
Albert og koma oft í heimsókn til
hans...“
Svo mörg voru þau orð Guðbjörns
Jónssonar.
Spjall okkar Alberts hélt áfram-
Hann sagði að eftir þetta hefði tekist
góð vinátta með þeim Ben Barek og
þeir hefðu oftar en einu sinni verið
herbergisfélagar þegar þeir kepptu
með úrvalsliði franskra leikmanna en
þar áttu þeir báðir fast sæti.
Hvíld að fara í herinn...
Eftir eitt keppnistímabil hjá Nancy
fór Albert til Mílanó A.C., eins besta
liðs ítala. Hann varð ftalíumeistaO
með því árið 1948. Skömmu áður en
keppnistímabilinu lauk voru tvö 1$
jöfn að stigum, Mílanó A.C. og Tór-
íno. En þá gerðist sá hörmulegi at'
burður að allir leikmenn Tóríno fórust
í flugslysi og í raun landslið ítala því að
10 þeirra voru í því.
„Þetta var þungt högg!“ sagði Al'
bert þegar hann rifjaði upp þennan
atburð. „ítalir voru mörg ár að jafna
sig. Allir leikmenn léku með sorgar-
band á handleggnum það sem eftir var
ársins til minningar um þá.“
— Af hverju voru svona marg>r
Iandsliðsmenn í einu liði?
„Það hefur sennilega stafað af þvl
að félagið var svo ríkt og gat keypt t‘*
sín bestu knattspyrnumenn þjóðar-
innar.“
— Veistu nokkuð hvað þú skoraðir
mörg mörk á atvinnuferlinum?
„Nei, ég hef ekki talið þau sama»
enda skiptir það ekki mestu mál>-
ALBERT GUÐMUNDSSON í OPNUVIÐTALI
10