Æskan - 01.02.1987, Blaðsíða 49

17- Meðan þeir ólmuðust í dansinum
skreið Andri út um Ijóra og klifraði niður.
Hann hljóp að bátnum og skar greinilegt
krossmark í byrðinginn. Svo hraðaði hann
sér að húsinu aftur.
18. Pegar hann leit inn stóð hátíðin sem
hæst. Borð, bekkir, stólar og stáss steig
með í trylltum dansi. Brúðurin ein var utan
þessa. Hún sat og fylgdist með og þegar
brúðguminn reyndi að fá hana í dansinn
ýtti hún honum frá sér.
19. Dansinn dunaði án afláts. Fiðluleikar-
'nn strauk bogann og stappaði taktinn án
þess að hlé yrði á og svitinn bogaði af
honum í látunum. Andra fannst sem þetta
æði myndi aldrei af þeim renna.
20. Þegar hann fann að töfrarnir voru að
ná tökum á honum líka og toguðu hann í
dansinn, hugsaði hann: - Nú er best að
ég skjóti þeim skelk í bringu svo að þessu
linni. Svo tók hann byssuna og stakk
hlaupinu inn um gluggann.
49