Æskan - 01.02.1987, Blaðsíða 11

Fynr mér var aðalatriðið að ég hafði
§aman af knattspyrnunni og var í
henni af lífi og sál.“
~ ^ar þrælavinna að vera atvinnu-
rotboltamaður?
”Margir félaga minna, sem kvaddir
Voru 1 herinn, litu á herþjónustuna
sem hvfld. Síðan getur hver og einn
raðið í þau orð_«
Með hvaða tölu lékstu á bakinu?
»Ég var yfirleitt númer 10“
~ Varðstu fyrir einhverjum veru-
egnm meiðslum eins og títt er um
atvinnuknattspyrnumenn?
”Já, einu sinni. Þá hnébrotnaði ég í
e'k með Mflanó A.C. Margir læknar
s 'oðuðu mig og töldu mig úr leik.
etta leit ekki vel út um tíma. Síðan
gerðist það að frægur ítalskur læknir,
Professor Mastrómarino, leit á mig og
ann var sá eini sem treysti sér til að
s era mig upp. Hann var læknir keppi-
jtauta okkar og því var ekki leitað til
ans fyrr. Ég keypti samning minn af
ílanó áður en ég gekkst undir að-
gerðina enda gerðu forráðamenn fé-
agsins ráð fyrir því að ég væri úr leik.“
Aðgerðin var framkvæmd og tókst
v°num framar. Eftir mikla og stranga
endurhæfingu náði Albert sér aftur á
strik og skrifaði undir samning við
ranska félagið Racing Club de Paris.
ann kvaðst hafa eflst allur eftir að
a a átt í þessum erfiðu meiðslum.
„Það hefur einkennt mig alla tíð að
eg harðna þegar á móti blæs,“ bætti
Ibert við þegar hann talaði um þetta
hmabil.
Érá Racing Club de Paris hélt Al-
ert suður á bóginn til Nissa og þar
endaði hann knattspyrnuferil sinn
tveim árum síðar, 1955. Pá var hann
°rðin 33ja ára og hafði dvalist 10 ár
erlendis.
Albert hélt áfram:
”Þegar ég kom aftur heim þurfti ég
a heyja lífsbaráttu á nýju sviði, hefja
uýtt starf og kynnast mörgu nýju fólki.
estir vina minna voru orðnir fjöl-
s yldufeður og jafnvel fluttir út og
Suður. Mér er það alltaf svo minnis-
st®tt hvað veðrið tók hryssingslega á
jhoti mér. Ég kom úr sól og sumri og
Pað var myrkur og snjóbylur þegar við
entum á Keflavíkurflugvelli.
Albert skorar mark gegn Sete F.C. Landsliðsmarkvörður Frakka henti sér í öfuga átt.
Með verslunarnámi mínu á Bret-
landi hafði ég lagt drög að framtíðar-
starfi. Daginn eftir að ég kom heim
byrjaði ég að leita að skrifstofuhús-
næði og fann það fljótlega í Vonar-
stræti 12. Þar var stofnsett Heildsala
Alberts Guðmundssonar og hún er
rekin enn þann dag í dag.“
- Var ekki erfitt fyrir þig að leggja
skóna á hilluna eftir svona frækilegan
árangur?
„Jú, það er erfiðara en marga grun-
ar. Það eru svo ríkar tilfinningar
tengdar þessum knattspyrnuárum. En
ég var sáttur við þessa ákvörðun mína.
Ég ætlaði ekki að enda ferilinn sem
skuggi af sjálfum mér og eyðileggja þá
ímynd sem fólk hafði af afrekum
mínum.“
Eftir heimkomuna þjálfaði Albert
Hafnfirðinga í knattspyrnu í þrjú ár án
þess að taka nokkur laun fyrir. Hann
kom þeim upp í 1. deild. Svo kapp-
samur þjálfari var hann að þeir fengu
ekki einu sinni frí frá æfingum á jóla-
dag og nýársdag.
Við spurðum Albert næst hvort ein-
hverjir eiginleikar, öðrum fremur,
hefðu hjálpað honum á knatt-
spyrnuferlinum og í stjórnmálunum.
„Já, ég hef alltaf haft aga á sjálfum
mér og gert miklar kröfur til sjálfs
mín,“ svaraði hann. „Ég hef lagt
áherslu á sjálfsafneitun, ástundun og
reglusemi. Þeir málaflokkar sem ég
.hef sett á oddinn og reynt að styðja vel
eftir að ég fór út í stjórnmálin eru
íþróttir, Þjóðkirkjan, bindindismál og
málefni aldraðra og öryrkja. Þetta eru
einmitt þau atriði sem styrkja mann-
eskjuna og göfga líf hennar.
Það er líkt með knattspyrnu og
stjórnmál að oft þarf að taka sjálfstæð-
ar ákvarðanir á stuttum tíma, jafnvel
broti úr sekúndu. Knattspyrnuárin
hafa veitt mér gott veganesti inn í
stjórnmálin. Ég hef aldrei hikað og
treyst best á sjálfan mig. Þetta eru
mikilvægir eiginleikar á báðum víg-
stöðvum.“
- Að síðustu: Þegar þú lítur yfir
farinn veg, knattspyrnutímabil og
stjórnmálaþátttöku, ertu þá ánægður
með lífshlaup þitt?
„Já, ég held að ég sjái ekki eftir
neinu sem ég hef tekið mér fyrir hend-
ur. Ég tel mig hafa verið mikinn gæfu-
mann alla tíð. Ég hlaut kristilegt upp-
eldi og það hefur sett mark sitt á
lífsferil minn. Ég er alinn upp hjá al-
þýðufólki og þekki því mjög vel þarfir
þess. Ég hef aldrei legið á liði mínu
hafi ég getað aðstoðað menn í vanda.
Fólk á öllum stigum þjóðfélagsins hef-
ur leitað til mín í tíma og ótíma, ekki
síst þeir sem eru fátækir og búa við
kröpp kjör.
Sú ósk og bæn hefur alltaf búið í
mér að geta hjálpað öðrum. Það hefur
gefið störfum mínum gildi. Ég hef tek-
ið þátt í góðgerðastarfi, er m.a. einn af
stofnendum Læons-umdæmisins hér-
lendis og SÁÁ. Einnig vann ég mikið
fyrir Hjartavernd um tíma. Mestu
ánægjustundir í lífinu eru þegar ég sé
afrakstur starfs míns,“ sagði Albert
Guðmundsson, mesta knatt-
spyrnuhetja íslendinga fyrr og síðar.
Það verður vafalaust langt þangað
til einhverjum knattspyrnumanni tekst
að tekst að öðlast jafnmikla frægð og
virðingu sem Albert naut á sínum
tíma. Um það vitnar saga hans...
Viðtal: Eðvarð Ingólfsson
11