Æskan - 01.02.1987, Blaðsíða 23

þauSR^°m V°rU ' he'msókn hJá Jóhönnu Linnet tækniteiknara sem sést í bakgrunni. Þetta eru
^yndís Hrönn, dóttir Jóhönnu, og Arnar Þór, vinur Bryndísar.
- ■ «... - - •* ...
^ k°rn hafa séð Magnús Jónsson í veðurfréttunum í Sjónvarpinu. Arnar og Dagbjört fylgjast
u9asöm með honum teikna veðurkort sem hann ætlaði að sýna þjóðinni um kvöldið.
Veöurfræðingar nýtt menntun sína við
nannsóknir og kennslu. Víða erlendis
efur þróunin verið í þá átt.
Starfsvið veðurfræðinga getur verið
Jo breytt, allt frá því að sitja á skrif-.
s ofu og lesa á skýrslur og tölvur og til
ess að ferðast um landið og rannsaka
Ve urfar. f»á sigla þeir e.t.v. með
*. *PUrn á haf út og sleppa rekduflum á
'®um stöðum til að mæla sjávar- og
0 thita. Þau berast hægt með
straumnum. Öðrum rekduflum er ætl-
að að vera við akkeri.
^eðurfræðingar eru alltaf fengnir til
skrafs og ráðagerða þegar verið er að
velja stórum mannvirkjum stað, s.s.
verksmiðjum og flugvöllum. Þá þarf
að kanna veðurfar til að ganga úr
skugga um að það henti fyrir
mannvirki. Eins þarf að athuga ísing-
arhættu þegar háspennulínur eru
lagðar um fjöll og firnindi. Skipstjórn-
armenn geta fengið upplýsingar um
hafís hjá Veðurstofunni, flugmenn um
veður og einnig geta veðurfræðingar
varað við snjóflóðahættu þar sem þeir
koma einhverjum rannsóknum við. Af
þessu má ráða að Veðurstofan sinnir
mikilvægri upplýsingaskyldu.
Af hveiju veðurfræðingur?
Ljóst er af þessu að veðurfræðingur
gegnir miklu ábyrgðarstarfi. En af
hverju ákvað Þór Jakobsson að
mennta sig í þessum fræðum? Gaman
væri að heyra skýringu hans á því.
„Ég tók ekki ákvörðun um að verða
veðurfræðingur fyrr en um það leyti
sem ég lauk stúdentsprófi,“ svaraði
hann. „Ég hef frá 12-13 ára aldri haft
mikinn áhuga á náttúrunni. Einkum
hafði ég mikinn áhuga á stjörnufræði
og varði löngum tíma í að glápa á
stjörnurnar á kvöldin. Ég skoðaði þær
út um þakgluggann heima og var með
kortabók og vasaljós til að sjá á bók-
ina. Ég fór líka oft upp á Öskjuhlíð til
að horfa á stjörnurnar þaðan.
Enginn getur orðið veðurfræðingur
nema hann hafi almennan áhuga á
náttúrunni. Veðurfar er hluti af henni
og hefur mótað hana í aldanna rás.
Veðrið hefur alls staðar áhrif, á menn
og dýr, gróður og fjöll.“
Þór tjáði okkur að hann hefði num-
ið veðurfræði í Noregi, bæði í Osló og
Björgvin, en doktorsritgerð sína skrif-
aði hann í Kanada þar sem hann vann
við rannsóknir. Til að koma í veg fyrir
misskilning skal tekið fram að veður-
fræðingar þurfa ekki að skrifa doktors-
ritgerð frekar en þeir vilja. Doktors-
nám tengist rannsóknum í einhverri
sérgrein innan veðurfræðinnar.
„Hélt að veðurfræðingar
réðu veðrinu!“
Nokkrum dögum áður en við áttum
þetta spjall við Þór litu ungir veðurat-
huganamenn frá skóladagheimilinu
Völvukoti í Breiðholti inn til hans.
Yfirleitt er börnum yngri en 14 ára
ekki leyft að skoða Veðurstofuna en
þar sem þarna var áhugasamur hópur
á ferð var veitt sérstök undanþága.
Þór sýndi börnunum Veðurstofuna og
greiddi úr spurningum þeirra. Þau
höfðu mikinn áhuga á því sem fyrir
augu og eyru bar. Við náðum tali af
tveim barnanna nokkru eftir að við
fréttum af heimsókninni. Þau heita
Arnar Geir Níelsson, 8 ára, og Dag-
björt Margrét Pálsdóttir, 7 ára. Þau
mæltu sér mót við blaðamann á skrif-
23