Æskan - 01.10.1988, Blaðsíða 15

v*ð stelpuna sem lék á móti honum í leik-
ntinu. Hann hefur þá þorað að bjóða henni
UPP og dansar við hana af miklum móði.
Hún hlær að tilburðum hans. Ragnarök
hljóta að vera í nánd. Tveir lötustu dansarar
skólans dansa eins og vitlausir menn. Það
Ve» á eitthvað.
Dansleiknum lýkur um tvöleytið. Svenni
°8 Klara verða samferða heim á leið. Bjössi
§engur tuttugu metrum á eftir þeim, dapur
1 bragði. Draumadísin ílaug úr höndum
hans og í arm annars pilts. Þetta er kaldur
heimur.
Veðrið er milt og rökkur yfir öllu. Það
styttist í fallegu, björtu júnínæturnar. Tveir
kettir slást með miklum hljóðum spölkorn
frá þeim. Svenni tekur upp stein og hendir
1 áttina til þeirra. Þeir taka á rás í næsta
húsagarð og halda áfram að gera út um mál
Sln þar. Kannski eru þeir að slást út af
læðu?
Leiðir Svenna og Klöru skiljast eftir
stutta stund.
~ Þakka þér fyrir kvöldið, segir hún og
brosir hlýlega en samt þvingað til hans.
~ Sömuleiðis, segir hann og veltir fyrir
Ser hvort hann eigi að nefna hvort hún vilji
að þau hittist íljótlega aftur. Ef til vill ætlar
hún sér ekki lengra en þetta, lítur á þetta
sem stundargaman, ævintýr! Hann er ekki
viss um hvort hann á að láta strax í ljós
tnikinn áhuga á að þau byrji á föstu því að
hann veit ekki sjálfur hvaða skref hann ætl-
ar stíga næst. Líklega er best að sjá til, ílýta
Ser ekki um of.
Þau bjóða hvort öðru góða nótt með löng-
Um kossi.
- Við sjáumst, segir hann án þess að gefa
n°kkuð í skyn. Engin loforð felast í orðun-
Urn, engin skuldbinding, engin afstaða,
hara sjáumst (og sjáum til).
Hún tekur undir það og þau kveðjast.
Svenni gengur heim á leið og blístrar lag-
stúf fyrir munni sér þegar hann er kominn
það langt frá henni að hún getur ekki heyrt
tíl hans.
Það er fullt tungl á lofti, fullt af leyndar-
tíóntsfullum fyrirheitum.
Svenni er nývaknaður og ekki nema hálf-
klæddur þegar Bjössi birtist óvænt morg-
uninn eftir.
~ Á ég að trúa mínum eigin augum? spyr
Svenni þegar hann hefur boðið honum inn.
Mesta svefnpurkan á Skaganum komin á
Hppir klukkan tíu á laugardegi. Ertu feig-
Ur?
- Það kemur ekki til af góðu, svarar
Bjössi og býður sér sæti á rúmi Svenna. Ég
þnríti að hjálpa systur minni að flytja. Það
tók ekki nema klukkustund.
- Þú ert að mannast, þykir mér.
- Heyrðu, ég þarf að ræða svolítið við
þis- Bjössi horfir leyndardómsfullur á
Svenna.
- Hvað?
- Hvernig fór með stelpuna í gær? Svaf
hún hjá þér í nótt?
trnni 15
- Þú hefur komið svona snemma til að
athuga það. Þú ert ekki allur þar sem þú ert
séður, grallarinn þinn! Svenni bregður sér í
skyrtu.
Bjössi horfir stríðnislega á hann.
- Ég hélt að þið ætluðuð að borða hvort
annað á ballinu. Fenguð þið engan kvöld-
mat í gær?
- Láttu ekki svona. Svenna langar ekki
til að ræða þetta á þessum nótum. Hann
kann ekki við að heyra Bjössa hafa alvöru-
mál í flimtingum.
- Hvernig fer með pennavinkonuna,
íþróttahetjuna? Á að gefa hana upp á bát-
inn?
- Þetta var ekkert alvarlegt í gær.
- Kossar eru til alls fyrst, gamli minn.
Bjössi hlær tilgerðarhlátri.
- Við erum bara vinir.
- Hverjir eru ekki vinir? Þetta er alveg
ágæt stelpa. Ég þekki hana dálítið. Hún er
fremur barnaleg í útliti en það er allt í lagi.
Töluðuð þið um að hittast aftur?
Svenni stingur sér í peysu.
- Ég segi þér það ekki. Þú gætir farið að
senda ástarbréf í hennar nafni eins og þegar
þú sendir bréf fyrir Agnesi.
Bjössi slær sér á lær og hlær.
- Ertu ekki búinn að fyrirgefa mér enn
þá? Á ég að trúa því?
- Það er ekkert að fyrirgefa. Ég þekkti
rithöndina. En þú varst klókur að láta
frænda þinn póstleggja bréfið í Reykjavík.
Það var það eina sem ruglaði mig í ríminu í
fyrstunni.
Bjössi stendur upp og gengur út að
glugga.
- Nei, nei, segir hann undandi og starir
á eitthvað. Hún er að koma.
- Hver? spyr Svenni óttasleginn. Það
skyldi þó ekki vera. .? Hann stendur fastur
í sömu sporum.
- Nú, hún Klara, maður! Og sú er glæsi-
leg. Þið hafið þá ætlað að hittast núna. Ég
er að fara. Hafðu engar áhyggjur af mér,
vinur!
Getur það verið? Svenni stekkur að
glugganum og er kominn með dynjandi
hjartslátt.
Engin Klara! Hann var að gabba.
- Árans lygalaupurinn þinn! segir hann
illur og kreppir hnefana.
Bjössi skellihlær og heldur um magann.
- Þú skalt fá fyrir ferðina, aulinn þinn!
Svenni tekur undir sig stökk á hann og snýr
hann niður í gólfið. Bjössi getur enga mót-
spyrnu veitt fyrir hlátri.
- Fyrirgefðu mér, tekst honum að stynja
upp á milli hlátursgusanna. Ég mátti til að
kanna viðbrögðin. Ætlarðu að vekja alla í
húsinu, maður?
Svenni sleppir takinu og stendur upp.
Þeir horfast í augu um stund og hlæja síð-
an. Þetta var alveg bráðfyndið!
Svo takast þeir í hendur og sættast full-
um sáttum. Þeir ákveða að gleyma þessu og
fara út í fótbolta.
'j'O
- / ■
n.C - * C
r3 c'.';