Æskan - 01.01.1991, Page 33

HA A HA Hfc fcfcH HA HA HIA HA HAHAHA A HA Hfc fcfcH HA HA HIA MA
HAHAHA A HA HE EEH HA HA HÍA HA HAHAHA A HA HE EEH HA HA HÍA
HA H*HAHA A HA HE EEH HA HA HÍA H* HAHAHA A HA HE EEH HA HA
E
H
Hi
SW ^ í E I ^ HA - HA
HA K H D HA W Ai \\ ’EH I AH ffi
-H "íiH B HF m . HÍi “ Al w
í i
HA
H
i
Ai
H I-
HA
•EH
HÍi
HA
VH
Al
Hl
H i
4 H
IA
A
;H
HA HA HIA HA HAHamm A HA HE EEh HA HA HIA HA HAMmHA A HA HE
- Er litli bróðir þinn farinn að tala?
- Nei, til hvers ætti hann að vera að
því? Hann fær allt sem hann vill með því
að öskra!
- Læknir! Mér finnst ég vera hund-
ur!
- Hve lengi hefur þér fundist það?
- Alveg frá því að ég var lítill
hvolpur!
- Mamma! Sjádu hvað apinn
þarna er líkur frænda í ávaxta-
búðinni heima!
- Uss, uss! Þannig má ekki
tala!
-Afhverju! Verður apinn
reiður!
- Eg vissi að þú vissir að ég vissi ekki það
sem ég veit núna - en nú veit ég að þú
veist að ég vissi ekki það sem ég veit nú
að þú vissir að ég vissi ekki...
Maður sagði við mann:
Mér hefur í rauninni alltaf þótt
ánægjulegt að faðir sonar míns
skuli vera sonur föður þíns!
(Hvað átti hann við? - Svar á bls. 62)
Ég býst við að minnsti drengurinn þinn
sé orðinn stór...
Já, hann er stór miðaó við hvað hann
er litill enn en hann verður áreiðanlega
stærri þegar hann er orðinn stór. Ég held
samt að ekkert af börnunum mínum hafi
verið eins stórt þegar þau voru smá eins
og sá stærsti þegar hann var lítill...
Eiríkur: Nú skal ég trúa þér fyrir
leyndarmáli! Mig langar til að biðja
þig að lána mér þúsund krónur.
Jóhann: Já, þú getur treyst mér. Ég
læt eins og ég hafi ekkert heyrt.
- Mamma, mamma! Nýju ná-
grannarnir okkar hljóta að
vera hræðilega fátækir!
- Af hverju heldur þú það,
Lísa mín!
- Það varð allt brjálað hjá
þeim þegar litli strákurinn
gleypti tíkall!
- Ég get ekki gifst þér!, sagði Sandra
fjögurra ára við Friðrik leikfélaga sinn.
- Af hverju ekki?
- I okkar ætt giftist skyldfólk bara
hvort öðru. Mamma giftist pabba,
frænka giftist frænda ...
Hjólreiðamaður ók á konu.
- Nú varstu heppin! hrópaði hann.
- Heppin! Hvað áttu við? Er það
heppni að þú skulir aka á mig?
- Já! Venjulega ek ég vörubíl ...
- Hvar varstu?
- Með Jóni.
- Hvar var Jón?
- Með mér.
- Og hvar voruð þið?
- Saman!
- Veistu hve lengi Adam og Eva
voru í Paradís?
- Já, kennari. Fram á haust.
- Af hverju heldur þú það?
- Af því að þá eru eplin orðin
þroskuð.
- Pabbi! Hvað er bergmál?
- Bergmál, drengur minn. Bergmál er
það eina í heiminum sem lætur mömmu
þína aldrei eiga síðasta orðið!
Kona sagði við vinkonu sína:
- Þegar ég drekk kaffi get ég
ekki sofið.
- Já, að hugsa sér! svaraði vin-
konan. Þessu er alveg öfugt farið
með mig. Ég get aldrei drukkið
kaffi þegar ég sef ...
- Afskaplega hafið þér falleg-
ar tennur, kennari! sagði kurt-
eis nemandi.
- Já, þær erfði ég frá móður
minni.
- Það hlaut að vera! Þess
vegna fara þær svona vel!
Sjúklingur vaknaði af svefni eftir að-
gerð. Læknir spurði:
- Hvernig líður yður?
- Mér líður eins og einhver hafi lamið
mig í höfuðið með kylfu!
- Þér verðið að afsaka. Svæfingartækið
bilaói...
Æskan 37