Æskan - 01.01.1991, Qupperneq 38

Knóir krokkor í s
„Pétur“ reyndist vera Lára,
telpan sem lýst var 'eftir. Hún
segir krökkunum að hún hafi
strokið frá Mýnesi og falið sig í
mannlausri bifreið. Þangað hafi
einhverjir komið og þá hafi hún
séð undarlegan bjarma.
„Hann var blár og rauður og
gulur og grænn. Það er ekki
hægt að lýsa honum. “
- Víðbláinn! hrópa börnin.
- Hvað er það? spyr Lára.
- Steinn sem á engan sinn
líka. Sá eini af sinni gerð í öllum
heimi, svarar Búi.
- Ég man hvað það var gott að
sofna við þennan bjarma. Mig
dreymdi svo vel, segir Lára.
- Hvað gerðist svo? spyr Hrói.
- Einhver settist í bílstjórasæt-
ið og annar við hliðina á honum
og svo var ekið af stað. Ég ýmist
svaf eða vakti og við vorum búin
að aka lengi, lengi þegar eitt-
hvað kom fyrir. Bíllinn hentist í
háaloft, fólkið æpti og svo man
ég ekki meir.
- Sástu ekki hverjir voru
frammi í bílnum? spyr Búi.
- Nei, ég þorði ekki að gægj-
ast.
- Þá geturðu ekki vitað hvort
það voru Skeggi og Snúður, segir
Hrói vonsvikinn.
- Ég heyrði raddirnar.
- Voru þeir með dimmar radd-
ir og töluðu útlensku?
Hrói lítur á Búa og glottir. Nú
kemst upp um Skeggja og Snúð.
- Bíddu, segir Lára. - Ég er að
reyna að muna. Nei, þau töluðu
íslensku. Karlinn talaði bjagað
en konan talaði alveg rétt.
- Konan! Börnin líta hvert á
annað. Þau geta ekki trúað
þessu.
- Ertu viss um að það hafi ver-
Framhaldssaga eft
ið kona? spyr Lóa.
- Alveg viss, svarar Lára.
- Ted og Hera, segir Búi.
- Það getur ekki verið. Þau
voru svo góð, segir Lóa.
- Samt eru þau þjófar, segir
Hrói.
- Hver eru Ted og Hera? spyr
Lára.
- Fólkið sem var að stela Víð-
bláni. Þú varst með þeim þegar
við komum hingað, svarar Lóa.
- Og við erum búin að gefa
Lára. Hún er mjög ákveðin.
Hin börnin líta hvert á annað.
Stelpa sem klippir af sér hárið og
strýkur út í nóttina lætur ekki
skipa sér að liggja kyrr ef hún
vill fara.
- Komdu þá, segir Lóa.
Þau skríða út í regnið sem er
algjört skýfall og ganga niður að
tjaldi Snúðs og Skeggja. Það er
erfið ganga því að nú verða þau
að segja Skeggja að þau hafi
grunað hann um græsku.
þeim Víðbláin aftur og sleppa
þeim með hann, segir Búi og fær
tár í augun.
- Af hverju gerðum við þetta?
Af hverju treystum við ekki á
okkur sjálf? stynur Hrói og lem-
ur í ennið á sér.
- Hvað getum við gert? spyr
Lóa.
- Við verðum að biðja Skeggja
að hjálpa okkur. Það verður að
ná þeim áður en þau komast úr
landi með steininn, segir Hrói.
- Við skulum koma strax, seg-
ir Búi.
- Ég kem líka. Mér líður svo
vel núna, segir Lára.
- Þú áttir að liggja kyrr, segir
Búi.
- Nei, mér er batnað, segir
Og skriöur falla.......
- Ég skil bara ekki hvernig
ykkur datt í hug að ég væri ein-
hver bófi, segir Skeggi og togar í
skeggið á sér.
Þau eru búin að segja honum
söguna og honum varð mikið
um að heyra þessar fréttir af
Víðbláni.
- Þú varst svo reiður og æptir
svo hátt, segir Hrói.
- Hvenær?
- í fyrsta sinn sem við hittum
þig. Þegar þú sagðir að við mætt-
um ekki hlusta á útvarpið, segir
Búi.
- Já, þá, tautar Skeggi og virð-
ist alveg hafa gleymt þessu. - Ég
var bara þreyttur. Svo hef ég
42 Æskan